zondag 12 mei 2013

KLEINE CROCJES

In het tuincentrum had ik al een aantal keer met kleine crocjes in mijn hand gestaan.  Nou ben ik niet zo 'koopoma' ik verwen ze graag met liedjes, stoeien en spelen maar nu kon ik toch de verleiding niet weerstaan. Welke maat zou Lana hebben. Het leek me zo leuk staan bij de kleine meid.

En toen kwam ze langs. Ze wilde nog zo graag haar winterschoenen aan, de dag begon ook wat frisjes. Maar gaande weg begon de zon te schijnen en werd het warm en daar ging kleine meid met haar winterschoentjes die ze zelf zo graag aan wilde.

Dus op naar het tuincentrum. Daar hingen ze in alle kleuren. En manlief zocht rode uit in het kleinste maatje wat er was en ze paste. En daar stapte Lana met haar nieuwe crocjes de winkel door. Zo parmantig en luchtig. Nog een gietertje voor in de tuin

En dan ziet ze dat oma en zij dezelfde schoenen hebben alleen is het maatje een klein beetje anders.

Moe van het lopen en alle indrukken even rusten terwijl oma pannekoeken bakt. Die gingen er wel in. Het was meer proppen dan eten.
En voordat kleine meid weer naar huis ging toch nog even Nijntje kijken want dat kunnen we niet missen.
In oma's luie stoel zie daalt de rust neer als Nijntje begint. Vol aandacht kijkt ze naar de beelden die ze al zo vaak heeft gezien maar waar ze maar geen genoeg van krijgt. Nijntje is ook zóó leuk!
En ondertussen dans ik met mijn camera om haar heen. Ik kan het niet laten om haar te vereeuwigen, Dit prachtige wonderkind, mijn lieve lieve kleindochter, wat is ze toch bijzonder!


TOT DE VOLGENDE KEER en een FIJNE NIEUWE CREATIEVE en ZONNIGE WEEK

zaterdag 11 mei 2013

COANDA ONS ZEILEND HUISJE

Het is weer aangebroken, het nieuwe vaarseizoen. Manlief heeft de afgelopen weken besteedt aan het onderwaterschip. Alle verfresten werden verwijderd tot op de kale romp. Daarna werd de boot weer heerlijk ingepakt om daarna in het koude water te belanden.

Boven op de dijk kijk ik uit over de haven van Ketelhaven. De schitterende lucht, de weidsheid, de boten, een gebied wat ik lief heb.

En vandaag was mijn eerste weerzien na een koude winter. En wat zag onze Coanda er mooi uit.  Ons schuitje glom je tegemoet en de zin in het zeilen komt weer boven drijven. De boot ligt er weer bij om te kunnen vertrekken maar klusjes liggen altijd op de loer.


Maar met zo'n lekkere verwennerij is het heerlijk werken. De vlag staat uit dus we zijn 'thuis'
Manlief is altijd bezig op de boot. Lijntje vervangen, lampje hier, schroefje daar. 

En ondertussen heb ik de namen van de boten eens bekeken en me afgevraagd hoe mensen er toe komen hun varend eigendom desbetreffende naam te geven. Ik zal er niet achter komen

Alhoewel......één naam kan ik wel verklaren. Nou uhhh,...... verklaren, ik zal een linkje plaatsen voor diegene die geintresseerd zijn in deze naam. En de naam is verzonnen......jawel.....door manlief.
 Je kunt het HIER lezen. 
En tijdens het fotograferen van de namen zie ik de meerkoetjes in het water met hun eigenzinnige en kenmerkende geluid. Ik hou van deze vogels, het zijn kleine ruziemakers maar ook zo lief voor elkaar. Met hun grote zwemvliezen en het pikken aan de palen zijn ze uit varend Nederland niet weg te denken.

En natuurlijk is ook de fuut altijd weer van de partij. In de haven worden veel nestjes groot gebracht en ik kan het niet nalaten stil te staan als vader en moeder straks weer met de kleintjes op de rug rond de boten zwemmen op zoek naar lekkernij.

Op de terugweg naar huis kon ik niet nalaten even uit te stappen om deze prachtige bloesem vast te leggen maar juist aan de andere kant van de weg lag de wijdsheid te pronken. Wat is het Flevolandse polderland toch prachtig.

vrijdag 10 mei 2013

HET KNULLETJE IS GROOT

HIER IS HIJ DAN......KANJER AKAI

Wat heb ik naar deze dag uitgekeken. Akai is geweest en wat heb ik genoten, niet in woorden uit te drukken.
Akai, het enigste pupje uit het eerste nest van Chamook wat ik  9 weken met zo intens veel liefde heb  verzorgd staat bij mij voor de deur. Het is bijna 4 jaar geleden dat ik hem overdroeg aan zijn nieuwe baasjes. Met pijn in mijn hart en heel veel tranen. En nu.......ik kan mijn geluk niet op, Akai als volwassen reu. Prachtig! Alhoewel hij een andere naam heeft gekregen en u Zwiet heet is hij voor mij nog altijd Akai.

Toen Akai anderhalf was kreeg hij gezelschap van een klein babymeisje wat hij helemaal heeft geaccepteerd. Ze zijn de beste maatjes en waar kleine meid is, is Akai. Hoe mooi is het te zien dat zo'n klein mensenkind zo natuurlijk om gaat met zo'n grote imposante reu, en hoe voorzichtig die grote reu is in het bijzijn van zijn kleine vriendinnetje. Ze zijn bij elkaar op het gemak.
Akai met zijn eigen vriendinnetje
Het blijft altijd leuk om je eigen hond vast te houden
Kleine meid keek haar ogen uit toen ze nog zo'n hond zag en zei in haar peutertaaltje....papa nog een Zwiet.. Voor haar zijn alle Hollandse herders Zwietjes.

Lana die ook op bezoek was vond het ook allemaal prima. Ook zij is gewend aan deze grote honden. Hoe heerlijk als kinderen met dieren op kunnen groeien. Geen angst, geen gegil en geren dus reageren de honden ook normaal.
Hoe vertrouwd voelt Lana zich in het bijzijn van deze vreemde hond

Lana en Akai 
Akai herkende mij niet meer, ik hem ook niet, hij was nog maar een 'babyhondje' toen hij zijn nest verliet. Toch leek het alsof hij Tilou en moeder Chamook herkende. Dat contact ging zo vanzelf, het was meteen OK!
LInks Akai en rechts Tilou, de oude dame die Akai mee heeft opgevoed

En juist nu, op het moment dat haar eerste zoon op bezoek kwam, was Chamook op het hoogtepunt van haar loopsheid. Maar ik kon het niet nalaten ze toch met elkaar te laten spelen. Dat was kort en krachtig en ze hebben genoten. Ze vonden elkaar hééél leuk. (is dat niet een beetje de bedoeling als je loops bent?)
Even neuzen tussen moeder en zoon

Moe van het spelen
In hele korte tijd zijn er 166 foto's gemaakt. De schade moest een beetje worden ingehaald. Dus het kan niet missen....daar moeten goede bijzitten. 



Mijn dag was helemaal goed!!!

Het knulletje is GROOT

dinsdag 7 mei 2013

INSPIRATIE

Mijn inspiratie is even heel ver te zoeken. Ben de hele dag bezig met van alles en nog wat maar krijg niets op papier wat ik de moeite waard vind. Toch zit ik niet de hele dag stil te zitten.

Ik heb genoten van het prachtige weer, heb heerlijke wandelingen met de honden gemaakt en me verwonderd over de vele structuren van bladeren die zich weer laten zien en een prachtig schouwspel vormen, ik heb vanochtend weer lekker met mijn handen in de klei gezeten en bijgekletst over ditjes en datjes, heb mijn aquaria verschoond en genoten van de kleine jonge garnaaltjes die erbij zijn gekomen en ik ben naar de neurochirurg geweest die weer iets heel anders zegt dan de neuroloog.

En ik denk dat dat laatste me wat lam heeft geslagen. Ik dacht na 3 weken wachten dat ik te horen zou krijgen wat er aan de pijn gedaan zou kunnen worden. Niet dus. Weer een MRI maar nu in Zwolle om het van een nog andere kant te bekijken.
Ik begrijp niet goed hoe een neuroloog en een radioloog precies het zelfde zeggen en denken het probleem gevonden te hebben en dat de neurochirurg  heel wat anders ziet. Een nek heeft toch maar 7 wervels???!

Maar goed, ik knap er wel weer van op. Dan schieten me weer allerlei leuke dingen te binnen waar ik een blogje over kan schrijven.

Nu ik het zo bedenk heb ik eigenlijk een heleboel op papier gezet. Een nieuwe website,........ja dat was ook de reden dat ik niet zoveel toe kwam aan mijn bloggen.

En dit is de beginpagina waarachter nog veel meer werk schuilgaat. Langzaam wordt het wat en ik geniet van alle foto's die weer voorbij komen. En dit is dan de link www.vandewolvenstam.nl


En bij het maken van mijn nieuwe site moest is afscheid nemen van mijn oude vertrouwde voorkant die ik zo goed bij de kennelnaam vond passen. Maar ergens op mijn site blijft het linkje staan zodat ook de oude versie nog bezocht kan worden. 


En met het bekijken van de vele foto's die op de site geplaatst moeten worden heb ik weer zitten smullen van het enige hondje uit het eerste nest. Akai. Ik mailde de eigenaren om een afspraak te maken want ik had hem niet meer gezien sinds hij 3 maanden was en dat is ruim 3 jaar geleden. En laten ze donderdag op vakantie gaan en voordien even bij ons aanwippen! Ik kan niet wachten tot ik deze hond, die nog als pup in mijn  hoofd zit, weer een dikke knuffel kan geven. Akai was speciaal en zal altijd een heel warm plekje behouden.

Akai als pupje van 2 dagen oud


een van mijn favoriete foto's. Zijn schuilplekje onder de salontafel

Zo zag hij eruit toen ik hem voor het laatst zag

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.
HELE FIJNE DAGEN!

donderdag 2 mei 2013

KUSSENTAAK VOLBRACHT

De afgelopen tijd heb ik me niet zoveel tijd en puf gehad voor het bloggen.
Mijn nek en armklachten worden alsmaar erger en ik ben regelmatig ziek. Ook kleine meid weet dat en belt in de ochtend wanneer ze van plan zijn te komen even op met de vraag: 'Oma, ben je ziek?"
Woensdag heb ik een afspraak bij de neurochirurg en hoop dat hij een oplossing aangeeft want mijn nachtrust heeft hevig te lijden door de pijn in nek en arm.

Ik loop dus flink achter in blogland maar dat komt niet allemaal door mijn pijntjes hoorl!
Ik ben ook bezig met het maken van een nieuwe website die ik zelf kan beheren. In augustus wil ik Baroes laten dekken en dat moet natuurlijk aandacht krijgen.............. maar het is me een werk!

En ook ben ik een aantal dagen oppas moeder/oma geweest voor mijn dochter en de kindjes omdat haar lief op kamp was. Heel gezellig en leuk om er zo middenin te zitten maar ook dan geen tijd voor het blog.

Zo kwamen ze een dagje hier slapen en in bad natuurlijk. En helemaal natuurlijk moest er worden voorgelezen voor het naar bed gaan. 

De volgende dag scheen heerlijk de zon. Kleine meid deed haar middagdutje en de prins zat prinsheerlijk met steentjes te spelen. En wat goed dat ik zo van chipjes houd, deze koker is HET favoriete speelgoed van de kindertjes en nu wat doelwit om de steentjes in te mikken.

En terwijl ik bij de kleintjes van Maai was, werd opa gecharterd voor een ochtendoppas voor de twee andere prinsesjes. Hij maakte daarom een foto reportage van de kleine Nina van 4 weken. 


Toen ik vrijdag thuis kwam zag ik dat mijn dotter in de vijver in volle pracht bloeide. Altijd weer een feest deze mooie gele bloemen.


En toen was het feest. Kleine man werd 1 jaar. De hele familie ging op bezoek inclusief de zon die ook was uitgenodigd. We hebben heerlijk in de tuin gezeten. Wat heerlijk om alle 3 de eigen kinderen met aanhang en de 4 kleinkinderen bij elkaar te hebben. Dat is al een feestje op zich.

En hier is dan het 1 jarige feestvarken samen met zijn mama.

Ja, ook kleine Nina was van de partij maar die hebben we niet gehoord. Ze heeft heerlijk in vertrouwde armen in het zonnetje liggen slapen. 


Van andere oma kreeg kleine man een tent, dat was feest


Toen iedereen weer met andere dingen bezig was ging Lana een kijkje nemen. En wat vond ze het leuk. 
 
Wat kan ik toch slecht van het grut afblijven!
Neefje en nichtje samen op schoot, nu kan het nog.

En de post bracht een heel emotioneel pakketje. Gericht aan Baby Nina. Natuurlijk wist ik wat erin zat maar het open maken liet toch een traan over mijn wangen rollen. Op 1 mei was de dag aangebroken dat Fenne haar speentjes aan baby Nina zou geven want Fenne is al groot! Dus werden de speentjes in een envelop gedaan en verstuurd. En ik kreeg ze in de bus en zal ze goed bewaren voor later.
Als je de foto's wilt zien van dit speen gebeuren wip dan even aan op het blog van Mama Maai




En eindelijk dan vandaag eens de naaimachine op tafel gezet om de gehaakte kussens in elkaar te zetten. Die liggen al zo lang te wachten. En het resultaat mag er wezen al zeg ik het zelf.
Eerst keurig opgespeld en daarna in elkaar stikken


mooie overlapping gemaakt dus ik kon ze er zo inschuiven

en voor deze stoelen zijn ze bedoeld. Als noodmaatregel omdat onze tafel voor mij net iets te hoog is.

Dit was een beeldverslag van de afgelopen twee weken. Ik ga nog even verder met mijn website en ga zo nu en dan even wat bijlezen van al jullie leuke blogjes.