AHWW HOE ZIT HET OOK AL WEER

Mijn dochter komt op bezoek met haar twee spruiten om mams het een en ander te leren over het bloggen want ja, ook oma's kunnen hip doen.

Het kostte de nodige moeite om de laptop aan de praat te krijgen, eerst een heleboel updates en maar wachten waar ik op computergebied zóóó slecht in ben. Gelukkig eisten de kleine spruitjes de nodige leuke aandacht op en werd het wachten op die manier beloond met een computer die het eindelijk deed.

Peutertje van twee slaapt, nog net niet peutertje van 7 maanden zit tevreden te spelen. Knus met dochter op de bank en in ons midden, jawel, de laptop met daarop mijn blog. Met alle geduld van de wereld word ik ingewijd in het blogritueel. Als je dit doet dan gebeurt dat en hier kun je dit en daar kun je dat. Ik hoor het allemaal aan en hoop er in ieder geval iets van te onthouden. Aan de slag dan maar!

Het saaie blog met alleen tekst moest toch eerst worden opgefleurd. Een leuke kop moest er komen. En een foto kon ik niet vinden zo snel want die stond weer boven op de computer. En een foto van mezelf die zijn spaars. Dus op internet gezocht naar iets toepasselijks, tijdelijk dan wel. En zo vond ik spruiten.

Ik kreeg aanwijzingen hoe ik die spruiten in de koptekst moest plaatsen, hoe ik een foto kon plaatsen van mijn hondjes met aanwijzing naar mijn site, hoe ik een volgknop kon vinden.

Peutertje werd wakker en sloot zich aan bij het duplo gebeuren van babybroertje en ik zat nog steeds met ondersteuning van dochter Maai te proberen het zelf te doen. En ineens lukte het, had ik het prachtig voor elkaar en open het blog, AAHWWWW......vergeten op te slaan. Maai kwam niet meer bij van het lachen en ik voelde me zó oma!. Niks niet handig, niks niet onthouden, mijn hoofd is een zeef en ik begrijp nu dat het in kleine stukjes moet. Iedere dag wat.

Het drietal ging richting huis. In de ban van het blog zat ik weer met de laptop op schoot. Het plaatje van twee spruitjes werd omgetoverd tot drie spruitjes met hééél veel moeite en nog meer gemopper. Na veel tijd pronkte dan het plaatje bovenaan mijn blog, zelf gedaan!, ik glom van trots!

Vandaag een dag later weer met de laptop op schoot want het toch nog kaal ogende blog moest worden versierd met foto's van mijn kleine schattige spuitjes, mijn allerleukste honden en andere vrolijkheden. Ik dacht het even te doen maar helaas, er kwam geen foto te voorschijn. Maai gebeld die net nu aan het badmintonnen was, dan maar een smsje. Ik kreeg bericht terug met aanwijzingen en probeerde dat op te volgen maar het enige wat gebeurde is dat er een bolletje begon te draaien wat niet meer wilde stoppen.
Ik voel me 80!!!!!!!!!!!!

Morgen even op bezoek en ik beloof jullie, dan staan er foto's op!