GENIETEN

Afgelopen week heb ik mijn envelopjes op de juiste adressen gekregen. Omdat Aankleedpopje ook hier in Lelystad woont hadden we afgesproken dat ik het bij haar langs zou brengen. Ze stond me al op te wachten en wat leuk is het dan dat er herkenning is zonder dat ik haar ooit eerder heb gezien. En wat is er dan toch ook een klik. Dat bloggen brengt zulke leuke ervaringen met zich mee.
We hebben heerlijk bijgekletst en het was enorm gezellig. Voor herhaling vatbaar zijn we beide tot de conclusie gekomen.

Ik heb de envelopjes gevuld op zo'n manier dat ik er zelf achter kon staan. Er moet natuurlijk wel wat uit te pakken zijn en iets zelfgemaakts vind ik ook leuk maar ook wil ik het niet overdrijven. Het gaat naar mijn idee om de attentie en de intentie waarmee iets wordt gegeven. Ik heb deze envelopjes met plezier samengesteld en heb ze graag gegeven.
.
En dit zat er in de envelopjes.

een setje gehaakte onderzettertjes

twee soorten lint

zelfgemaakte theezakjes

twee magneten, een vlindervorm en een miniknijperjte met hartje

stikkertjes

notitieboekje

setje pleisters

voorjaarshangertjes

scrappapier

en een kaart geschreven in kalligrafier van ik jullie de tekst niet wil onthouden.

Je hoeft niet in woorden te praten met mij

je hoeft niets in woorden te zeggen

je hoeft alleen maar

en dat is genoeg

je arm om mijn schouder te leggen

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

Wat heb ik toegeleefd naar vrijdagavond. Het was al weer zolang geleden dat we samen, mijn mannetje en ik, een avondje theater hebben gedaan en dit keer werd het Harry Sacksioni.
In 1975 had menigeen dezelfde LP van deze gitarist. En als je nu aan de jeugd vraagt of ze Harry kennen dan knikt iedereen NEE. Wij zaten op rij 7 en voor ons, mannen met de wat kale achterhoofden en de al wat grijzende dames wat duidt op 'jeugdsentiment'.

En daar zaten we, in de totaal gevulde zaal kwam Harry Sacksioni op. Ik was vooral benieuwd of ik hem nog zou kennen , die knappe jongen van toen ik 16 jaar was.
Daar was hij....en ik herkende hem. Ook 'iets' ouder geworden maar in alles Harry Sacksioni!

Deze avond was heerlijk, wat een kanjer om naar te luisteren, wat een vingervlugheid, wat een gevoel, techniek....in een woord geweldig. Achteraf nog even een signeerde CD gekocht, een hand en bedankt voor de geweldige avond waarna we voldaan naar huis zijn gelopen.

                              *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

Vandaag op tijd opgestaan. Mannetje en schoonzoon gingen toveren. Je zou haast zeggen dat een flinke regenbui wonderen kon verrichten maar nee......het is toch mensenwerk.

De tuin bij Inge en Jeroen lag al er al een tijdje wat kaal bij en wachtte op een grasmatje. En wat nou zo leuk is, die lag er binnen een kleine twee uur. En wat knapt zo'n tuin daarvan op. En hoe dat zo snel is gegroeid....nou gewoon van een rolletje. Hoe mooi kan nep zijn!

Ik was niet meegegaan om te klussen maar om te knuffelen. Ik had Lana en Nina al weer een paar dagen niet gezien en pasgeboren baby'tjes veranderen zo snel dat je ze vaak moet zien anders herken je ze niet meer! ...........is dat geen goede smoes om weer lekker te gaan.

En over het uitdeuken.............het lukt aardig. Wat is ze veranderd. De vlekjes trekken weg, de oogjes kijken anders de wereld in, er komt een eigen uitdrukking op het fijne gezichtje.

Maar wat een droppie is ze. Alleen slaapt ze bijna constant. Zo tevreden ligt ze er bij. Drinkt van tijd tot tijd haar buikje vol, slaakt dan weer een diepe zucht en verdwijnt weer naar dromenland. Af en toe is ze even wakker en kijkt dan met diepe interesse naar het gezicht wat lieve woordjes tegen haar fluistert en dat was ik. En verder heeft ze zo lekker bij me gelegen en kon ik alleen maar kijken naar dat kleine neusje, dat mooie mondje, de fijne lijnen van haar gezichtje en genieten van het echte babyluchtje. Kleine Nina is nog maar net twee weken, zo licht als een vedertje, en zo makkelijk dat je haar haast zou vergeten. Hoe haar huiltje klinkt kan ik alleen maar raden. Zeg nou zelf.....is dit geen modelbaby'tje onze kleine Nina.

En Lana hield het tuingebeuren in de gaten want opa en papa waren hard bezig en toen de tuin min of meer z'n vorm had gekregen kon ook deze prinses heerlijk in het zonnetje genieten van haar schommel.

Op het eind van de middag kregen we een bedankje van Inge. Ze zat heerlijk in het zonnetje met een spelende Lana in de tuin en Lassigna rollend op het gras terwijl kleine Nina nog in dromenland knus en warm in de box lag te slapen. En papa is, hem kennende,  de puntjes op de i aan het zetten zodat het plaatje helemaal af is.

Dit was weer een dagje genieten van het grut en genieten doordat er weer mensen blij zijn gemaakt.