KONINKLIJK BEZOEK, PRINS EN PRINSES

Wat begon ik gammel en ziek aan deze dag maar toen een lief stemmetje mij vanmorgen opbelde en zei:'Oma Saskia, wij willen bij jou komen", voelde ik door mijn beroerde lijf heen een vrolijkheid. Mijn grootste spruitje wat me regelmatig belt had ik al even niet gezien. Al een week niet!

Na een uurtje deed ik open voor mijn drietal en Maai vroeg meteen of ik ziek was. Ja dus en langzaam is het die ochtend weggetrokken en heb ik volop kunnen genieten van die schatjes, alle drie.

Ik las op het blog MamaMaai dat kleine man zo bang is voor dieren en jawel hoor, de honden die meestal even in de gang zitten als het kroost er is kwamen de kamer in en meteen was er een reactie. Niet gillen, slaan en schoppen maar wel terughoudend. Dus de honden zoveel mogelijk in de kamer gelaten want het kon toch niet zo zijn dat kleine man de grote passie van oma niet zou waarderen.

Hij hield ze in het oog en zowaar ging een handje richting vacht om het ook even snel weer terug te trekken. En uiteindelijk had hij het door, de passie van oma is zo gek nog niet. Je kunt honden voeren, zelf kinderships, en ze lopen zomaar langs zonder dat ze je iets doen. Dus kleine man was min of meer overtuigd en op het einde van de dag was de aandacht voor de grote wolven geslonken tot normale proporties.

De poppen kwamen van zolder, boekjes uit de kast, manderijntjes geschild, broodjes gebakken en even proberen te slapen totdat prinses gillend wakker werd, er liep een beestje. En dat terwijl die grote kleine meid op alle beestjes gericht is maar blijkbaar niet als ze wil slapen. En met haar gegil, wat zo duidelijk hoorbaar was door de babyfoon, werd kleine prins die op de bank lag te slapen ook wakker.

Dus uit het bedje en weer met z'n viertjes aan de slag. Stoeien, spelen, gek doen, piano spelen, lief doen en heel veel fantasie kwam er deze middag voorbij.

En zowaar begint onze kleine prins mij soms wat uit te dagen.

Ruim 11 maanden heb ik mijn best gedaan hem voor me te winnen. Al die tijd keek hij me aan zo van 'wie ben jij', 'wie doet er zo gek tegen mij', 'ken ik jou ergens van' en geen lachje kon er af. Alleen Maai was belangrijk voor hem en als hij bij mij op schoot zat keek hij druk om zich heen op zoek naar zijn mama.

Maar sinds een paar weekjes heb ik dan eindelijk gewonnen. Nog maar heel zuinig maar het echte begin is er nu. Hij daagt me uit, lacht tegen me en kijkt nu op een manier waarmee hij zegt' he, ik ken jou'! We kunnen gek doen, hij hikt van de lach maar het mannetje heeft vanaf  het moment van zijn geboorte mijn hart gestolen. Ook de eenkennigheid deed mijn liefde niet verminderen, eens zou hij ook mij leuk gaan vinden en voila......het is zover. HOERA!!!!!!

En wat zou hij nou zo leuk aan mij vinden. Jawel,........mijn bril! En met mijn bril oogt mijn bijzondere prins toch wel heel uhhhh.....hoe zal ik het zeggen............charmant? Nee niet echt maar ook als klein juppie is hij wel heel leuk. Deze foto gaat in de toekomst vast nog eens van pas komen.

Ja ja, Maai heeft gelijk, ik moet bij deze foto wel vermelden dat ie mede van de hand is van dat lieve roodharige spruitje!

Wat heeft die lieve dochter van mij toch twee schatten van kinderen. Echt een prinsje en een prinsesje. Het koninklijk bezoek is geslaagd, op naar de volgende keer!

VRIJDAG IS DE UITSLAG VAN DE 5 VERRASSINGSENVELOPJES EN DAN

NOG 1 VOLGER TE GAAN!!!!

VOOR
DE GIVE AWAY
'DE FRUITTEST'
BIJ
100 VOLGERS

                                                               *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.