Wij (in dit geval opa en oma) waren deze keer samen thuis om met haar te spelen en om van haar te genieten. En dat ze daar blij mee is is heel duidelijk want het is opa voor en oma na. Ze volgt als een klein obedience hondje. Want ze weet dat ze aandacht krijgt, volop!
En opa op zijn beurt is vol van de kleine meid. Hij sjouwt ermee, doet gek en gaat naast het bedje zitten als de kleine meid na een uurtje slapen al begint te huilen. Beide doezelen dan weer wat in. Zo deed hij het vroeger en zo doet hij het nu.
Als kleine meid uit bed komt geef ik haar een appeltje en je ziet het al, dat moet samen met opa worden opgegeten.
En na het eten nog even naar de biologische boer om het bestelde vlees op te halen. Even naar die prachtige koeien kijken en stilletjes bedank ik ze voor wat ze mij geven. Met gemengde gevoelens loop ik er rond maar ik moet wel bekennen dat deze koeien het goed hebben. De boer en boerin houden van hun koeien. Hij kent al zijn 160 dieren en vertelt er vol trots over. Over de koe van 19 jaar die nog steeds ieder jaar een kalfje krijgt zonder problemen, de koe die al voor het tweede jaar een tweeling krijgt, zij vertelt over de hele families die altijd naast elkaar staan met eten. Twee mensen die zo vol zijn van hun dieren en ze zelf begeleiden naar de slacht en ze bedanken dat zijn dierenliefhebbers met het hart op de goede plaats naar mijn idee.
Met een liedje en vaste rituelen naar boven, de muziekjes aan en kleine meid slaapt al als ik het licht uit doe.
En wat geniet ik hoe ze met die kleine handjes haar knuffeltjes stevig vasthoudt, hoe het speentje heel zachtjes op en neer gaat, hoe de rust in het lijfje komt.
Dan word ik zo warm van binnen, warm van verliefdheid op dit prachtige kind wat mij in volle vertrouwen is gegeven voor twee dagen. En vertrouwen mogen ze hebben want niets is waardevoller om over te waken.