vrijdag 30 november 2012

EVEN VERKEERD BEGREPEN

voorbereiding voor pepernootjes bakken
Het pepernoten bakken ging pas niet door omdat we het zo druk hadden met lezen, stoeien, knuffelen en puzzelen en stilletjes hoopte ik dat vandaag de telefoon zou gaan en dat Flopsie weer dezelfde vraag zou stellen,  'oma wil je met mij pepernootjes bakken?'
Toen ik haar vertelde dat oma geen pepernootjes kon bakken en of zij me wilde helpen zei ze ineens verdrietig 'ik wil niet naar oma!'
Een uurtje later kwamen ze aan en Flopsie was blij en gaf me een grote warme knuffel. In dat uur heb ik me suf gepiekerd om te achterhalen waarom de kleine meid ineens niet meer wilde komen.
Het enige wat ik kon bedenken was dat ik gezegd had dat oma geen pepernoten kon bakken, ik denk dat ze invulde dat het niet kon, nu niet, of helemaal niet.
Ja, peutertjes van 2 zijn al heel wijs maar soms valt het niet mee de moeilijke zinnen goed op waarde te schatten.
Maar het resultaat van vandaag mag er wezen, heerlijke pepernoten door twee kleine handjes zelf als bolletjes gedraaid ondertussen kletsend in  een volwassen peutertaal.

Het resultaat

donderdag 29 november 2012

SMS-je

Mijn telefoon licht op, er komt een berichtje binnen. Ik open het en lees: 'kan ik vanavond mee-eten?' waarop ik antwoord 'ja natuurlijk, gezellig'.

Iedere week verschijnt dezelfde vraag en typ ik hetzelfde antwoord. Maar deze getypte woorden hebben en emotionele lading voor mij, ze maken me blij, mijn hart maakt een sprongetje.
Maar van wie komt die vraag, zul je denken. Mijn zoon, mijn volwassen zoon die al een aantal jaar op zichzelf woont een paar minuten rijden bij mij vandaan.
Ik maak op vrijdag iets wat hij lekker vindt want het blijft voor mij speciaal dat hij aanschuift.

Deze zoon, mijn derde en laatste kind. 
Een kleine 30 jaar geleden kreeg ik een dochter en 15 maanden later werd ik verblijd met weer een dochter. Opmerkingen van 'ach, wat jammer' en 'had je niet liever een zoon gehad' raakte me enorm. Mijn liefde voor mijn kind is groter dan het geslacht wat het kind heeft. Bovendien vond ik het o leuk dat die twee meiden, die zo dicht op elkaar zitten, zo leuk konden spelen. Ze stuurden kindertjes die mee wilden spelen weg want ze hadden elkaar toch!

Ons derde kindje was op komst. Echo's werden vroeger niet zomaar gemaakt alleen als het medisch noodzakelijk was. Ik was er stellig van overtuigd dat ook dit kindje een meisje zou zijn. Op de dag van de geboorte hielpen mijn kleintjes van 2 en 3 druk mee en tijdens de geboorte zaten ze op de eerste rang.  De verloskundige vroeg mij,  wil je niet weten wat het is?
Een polderjongen, een echte polderjongen zoals ze hem noemde. Groot en stevig. En ook voor dit kind was er weer die onvoorwaarlijke liefde, meteen en overweldigend.

Nu 25 jaar later is dit babyzoontje uitgegroeid tot een volwassen man. Een geweldig iemand die zijn leven al een heel eind op orde heeft.  En als hij dan weer verschijnt, maakt mijn hart een sprongetje
en huppelt die avond tevreden verder want liefde voor mijn kind is voor altijd!


woensdag 28 november 2012

PEPERNOOTJES BAKKEN

Vanmorgen mocht ik van mezelf nog een half uurtje langer dan normaal blijven liggen maar dit voornemen werd verstoord door het overgaan van de telefoon. Een allerliefst stemmetje vroeg aan mij, 'oma, kom je pepernootjes bakken?' Ik was meteen wakker en had zin in de dag. Niets in bed blijven maar hup in  de benen. Ik kletste nog wat met mij kleine spruit want met deze net twee-jarige kun je al hele volwassen gesprekjes voeren. Met mama zou ik even afspreken hoelaat ik zou komen en vroeg aan die kleine hummel of ze mama aan de telefoon wilde geven. Ik hoorde haar o zo lief zeggen, 'mama alsjeblieft'! Ik smolt!

En om te zeggen dat het ouders zijn die op hun strepen staan of eisen dat ze met twee woorden spreekt, strak gehouden wordt, nee niks van dit alles. Toch heeft ze dit taalgebruik opgepikt net als tal van andere uitspraken. Zo kan ze haar huilende broertje zo lief vragen 'gaat het?'  maar ook mij vraagt ze het wel eens en strijkt dan met haar kleine handje liefkozend over mijn rug.

Toen ik aankwam liep deze kleine spruit op een holletje in mijn armen en vertelde me meteen dat ze een mooie rok aan had die mama had gemaakt. Ze geeft me een handje en laat binnen meteen haar schoenkadootjes zien, pakt het boek om voor te lezen, de pop moet op schoot, de pluche hond geaaid, de kleurpotloden en stiften worden getoond en dit alles voordat ik met mijn ogen heb kunnen knipperen.

Mijn kleine vriendinnetje laat me zo merken dat ze blij is me te zien. We stoeien, doen gek, zingen en puzzelen, ze bakt pannekoekjes voor me in haar eigen keuken en neemt stiekem lachend een hap van mijn boterham met pindakaas. Voordat we er erg in hebben laat een grote gaap en kleine oogjes zien dat het bedje roept. Als ze haar speentje krijgt en in haar mondje stopt bereiden haar ogen zich meteen voor op wat komen gaat..... de middagslaap! Ze heeft ze nog open maar daar is alles mee gezegd. Kleine spruit slaapt en tijd voor pepernootjes bakken is er niet eens geweest. Zal morgenvroeg weer de telefoon gaan?

De eerste stap

De stoute schoenen stonden al een tijdje klaar en na een bezoek van een fanatieke Mama Maai blogger heb ik ze nu aangetrokken.

Tja, en hoe begin je dan. Waar haal je een pakkende grappige of onnozele naam vandaan. Hoe langer ik erover nadacht hoe minder er te binnen schoot totdat ik een hint kreeg. Mam, wat vind je van La Feme? Je zou denken dat het 'de vrouw' betekent in het frans maar dan mis ik toch echt nog een 'm'!
Nee, deze naam is een samenstelling van mijn de eerste twee letter van de namen van mijn drie kleinkinderen. La(..) is de dochter van mijn tweede dochter en Fe(..) en Me(..) zijn de namen van peuterdochter en babyzoon van mijn fanatieke blogger Mama Maai. Ja ja, DE blogger Mama Maai, ik gebruik haar even als kruiwagen om als oma de blogwereld te betreden!
Maar hoe moet het dan met het vierde hummltje wat op komst is.  Dit prachtige nog verborgen meisje hoort er ook al bij maar haar nam is nog onbekend. En straks de kindertjes die nog volgen, hoe moeten die dan in de naam van mijn blog worden verwerkt. En ineens was de naam compleet. Mijn blog zou gaan heten:

                                                             La FeMe en Spruiten

En dan de vormgeving. Als 'ietse pietse oudere' is het computeren mij niet met de paplepel ingegeven. Het kost allemaal wat moeite maar ik beloof, ik zal mijn best doen er een zo super mogelijke vormgeving van te maken maar dat laat nog even op zich wachten.

Zo, de kogel is door de kerk, de eerste letter gezet. Ik heb mijn intrede gedaan in 'blogland' en nu maar hopen dat jullie zo nu en dan ook een kijkje nemen.