donderdag 25 april 2013

EEN BESCHUIT MET ROSE PIEPJES

Deze week even geen blogtijd. Dochter Maai is een weekje alleen want vriendlief is op kamp dus een paar dagen is ze bij ons en een aantal dagen bivakkeren we in Almere.

Poeh, puf,  ik zie het weer eens een aantal dagen achter elkaar hoe het vroeger bij mij ook was en hoe het bij veel jonge ouders gaat. Kleine kinderen die niet willen slapen, kinderen die knoeien met eten, die niet willen luisteren, kinderen die vallen, kinderen die moe zijn maar ook hele blije kinderen, kinderen die dansen, springen, kletsen, lekker eten en goed slapen en laten weten dat ze oma lief vinden. Het hoort allemaal thuis in dit jonge gezin.
En in de avond ben ik uitgeteld. Ik ben duidelijk ouder geworden.

Maar het is ook zo heerlijk om deze prins en prinses een aantal dagen achter elkaar mee te maken in eigen omgeving.
Kleine prinses die zo aanhankelijk is, die aan me vraagt of het goed gaat, die graag wil dat ik een beschuitje met rose piepjes voor haar smeer. Zo'n kleine meid van nog geen drie die zo lief is voor haar babybroertje. Alles met hem deelt, met hem stoeit. En als deze prinses in de buurt is van kleine prins dan is het goed. Hij geniet van haar en trekt zijn gezicht in een bekende grijns.

En dan kleine prins die nog steeds wat moeite heeft om te wennen als hij me ziet al doe ik nog zo mijn best. Maar zo na een paar dagen begint het wat te lopen. Hij begint me zo nu en dan uit te dagen, ik krijg papiertjes van hem, mag hem voeren en met hem knuffelen. Dat komt ook wel goed. Zelf heb ik ook 3 kinderen gehad die erg gericht waren op papa en mama en liever niet op anderen. En ook dat is goed gekomen.

Dus ik ben even aan het genieten. Morgen nog een dagje, dan wordt kleine prins 1 jaar en komt de papa des huizes weer terug en keer ik weer naar mijn eigen mannetje terug.



En Hesther, je fruittest is klaar, die komt volgende week naar je toe. En dan ben ik ook weer wat vaker op mijn blog te vinden en ga ik even bijlezen.

                                                        *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Alvast een fijn weekend.


donderdag 18 april 2013

SUKKELEN EN FOKKEN

Even een paar dagen uit beeld geweest. Afgelopen zaterdag had ik een hondenevenement en het weer lachte ons toe!!!
Omdat een aantal honden uit mijn laatste nest zich in willen zetten voor de fokkerij moesten deze honden extra gekeurd worden. Een gezellig weerzien. Ik vind het zo bijzonder als 4 van de 6 honden mee willen helpen het ras mede in stand te houden, een goede score en stiekem ben ik wat trots op al deze mensen die ik heb gevonden voor mijn pupjes.
Deze grote jongen Brai, wordt volgende maand vader van in ieder geval 6 puppen. Het worden kleine hollandse 'duitsertjes'. Niet dat het een gemengd ras is hoor, moe is ook hollander maar ze worden geboren bij een duitse "hollandse herder langhaar fokker'. 
Wat heerlijk, het fokken van 'van de wolvenstamhondjes' werpt z'n vruchten af. 
En deze middelste kleine hummel Baroes is nu ook op zo'n leeftijd dat ze wel moeder mag worden en wordt bij de eerstvolgende loopsheid gedekt. En dan maar hopen dat het allemaal mag lukken.
(links Chamook, moeder van Baroes en rechts tante van Chamook) 
Want zeg nou zelf.....zijn ze niet schattig die langharige beertjes. Het is zo'n geweldig ras waarvan je maar heel weinig honden tegen zult komen, gewoon omdat ze er niet zijn. Dus als er iemand interesse heeft in een pupje............................. Je moet wel van goede huizen komen wil je in aanmerkinge komen maar iemand met tijd en liefde voor zo'n prachtig hollands herdertje...dat zit wel goed.

En omdat er dus heel wat plannen zijn met de honden wilde ik een nieuwe website. Eentje die ik zelf bij kan houden en ik niet afhankelijk ben van mijn zoon die het overigens geweldig heeft gedaan. Als je nieuwsgierig bent geworden dan staat er links op mijn blog een linkje naar de site. Veel kijkplezier.

                        *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
He he, het zit even niet mee. Voel me niet helemaal geweldig de laatste dagen. Veel hoofdpijn en pijn aan mijn arm. Zouden dit toch nog naweeen zijn van mijn schouderoperatie?  Hierop kreeg ik vandaag antwoord.

De neuroloog had een MRI van mijn schouder laten maken maar daarop was niets te zien dus volgde een MRI van mijn nek en daarvan kreeg ik vandaag de uitslag.
We bekeken de foto's samen en de eerste beelden waren prima totdat hij zei : hier hebben we het probleem!" Ik ben geen kenner van de details van het menselijk lichaam en al helemaal niet als die te zien zijn op een scan of MRI. Hij legde uit hoe het er uit móest zien en hoe het er nu uit zag.

Uitslag twee wervels onder in mijn nek hebben uitstulpingen een soort nekhernia en dit moet de klachten van mijn pijnlijke arm verklaren. Dus heb ik nu een verwijzing voor de neurochirurg in mijn zak.

Tranen in mijn ogen omdat mijn lijf me weer verrast met iets onaangenaams. Na bijna 20 jaar chronische rugklachten dacht ik dat ik mijn portie had gehad.  Maar er tegen vechten heeft geen zin dus kop op, het gaat allemaal goedkomen wil ik mezelf voorhouden. En dat kost moeite want het is in het verleden niet allemaal van een leie dakje gegaan.

En wat is het heerlijk om iets onder handen te hebben. Wat zou hier onder dit witte laken liggen?
Ja wel, de  4 voorkantjes van mijn gehaakte kussentjes. Die liggen een dagje opgespannen onder een natte doek en het resultaat is.....mooi platte kussenvoorkantjes.
De volgende stap is om de hoesjes te naaien. Het stofje heb ik kant en klaar liggen, geknipt en wel, maar in gedachten liep ik al wel tegen wat probleempjes aan. 

HELP
Eerst het kussen in elkaar zetten en dan het voorkantje erop naaien 
óf 
eerst het voorkantje erop stikken en dan de rest in elkaar naaien. 
Heeft iemand hier ervaring mee. 
Ik wil het morgen in elkaar zetten, heeft iemand nog wat tips voor mij.

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
DE ZON SCHIJNT!!! GENIET ERVAN!!!

zaterdag 13 april 2013

GENIETEN

Afgelopen week heb ik mijn envelopjes op de juiste adressen gekregen. Omdat Aankleedpopje ook hier in Lelystad woont hadden we afgesproken dat ik het bij haar langs zou brengen. Ze stond me al op te wachten en wat leuk is het dan dat er herkenning is zonder dat ik haar ooit eerder heb gezien. En wat is er dan toch ook een klik. Dat bloggen brengt zulke leuke ervaringen met zich mee.
We hebben heerlijk bijgekletst en het was enorm gezellig. Voor herhaling vatbaar zijn we beide tot de conclusie gekomen.

Ik heb de envelopjes gevuld op zo'n manier dat ik er zelf achter kon staan. Er moet natuurlijk wel wat uit te pakken zijn en iets zelfgemaakts vind ik ook leuk maar ook wil ik het niet overdrijven. Het gaat naar mijn idee om de attentie en de intentie waarmee iets wordt gegeven. Ik heb deze envelopjes met plezier samengesteld en heb ze graag gegeven.
.
En dit zat er in de envelopjes.
een setje gehaakte onderzettertjes
twee soorten lint
zelfgemaakte theezakjes
twee magneten, een vlindervorm en een miniknijperjte met hartje
stikkertjes
notitieboekje
setje pleisters
voorjaarshangertjes
scrappapier
en een kaart geschreven in kalligrafier van ik jullie de tekst niet wil onthouden.

Je hoeft niet in woorden te praten met mij
je hoeft niets in woorden te zeggen
je hoeft alleen maar
en dat is genoeg
je arm om mijn schouder te leggen


*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Wat heb ik toegeleefd naar vrijdagavond. Het was al weer zolang geleden dat we samen, mijn mannetje en ik, een avondje theater hebben gedaan en dit keer werd het Harry Sacksioni.
In 1975 had menigeen dezelfde LP van deze gitarist. En als je nu aan de jeugd vraagt of ze Harry kennen dan knikt iedereen NEE. Wij zaten op rij 7 en voor ons, mannen met de wat kale achterhoofden en de al wat grijzende dames wat duidt op 'jeugdsentiment'.


En daar zaten we, in de totaal gevulde zaal kwam Harry Sacksioni op. Ik was vooral benieuwd of ik hem nog zou kennen , die knappe jongen van toen ik 16 jaar was.
Daar was hij....en ik herkende hem. Ook 'iets' ouder geworden maar in alles Harry Sacksioni!

Deze avond was heerlijk, wat een kanjer om naar te luisteren, wat een vingervlugheid, wat een gevoel, techniek....in een woord geweldig. Achteraf nog even een signeerde CD gekocht, een hand en bedankt voor de geweldige avond waarna we voldaan naar huis zijn gelopen.

                              *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Vandaag op tijd opgestaan. Mannetje en schoonzoon gingen toveren. Je zou haast zeggen dat een flinke regenbui wonderen kon verrichten maar nee......het is toch mensenwerk.

De tuin bij Inge en Jeroen lag al er al een tijdje wat kaal bij en wachtte op een grasmatje. En wat nou zo leuk is, die lag er binnen een kleine twee uur. En wat knapt zo'n tuin daarvan op. En hoe dat zo snel is gegroeid....nou gewoon van een rolletje. Hoe mooi kan nep zijn!


Ik was niet meegegaan om te klussen maar om te knuffelen. Ik had Lana en Nina al weer een paar dagen niet gezien en pasgeboren baby'tjes veranderen zo snel dat je ze vaak moet zien anders herken je ze niet meer! ...........is dat geen goede smoes om weer lekker te gaan.

En over het uitdeuken.............het lukt aardig. Wat is ze veranderd. De vlekjes trekken weg, de oogjes kijken anders de wereld in, er komt een eigen uitdrukking op het fijne gezichtje.

Maar wat een droppie is ze. Alleen slaapt ze bijna constant. Zo tevreden ligt ze er bij. Drinkt van tijd tot tijd haar buikje vol, slaakt dan weer een diepe zucht en verdwijnt weer naar dromenland. Af en toe is ze even wakker en kijkt dan met diepe interesse naar het gezicht wat lieve woordjes tegen haar fluistert en dat was ik. En verder heeft ze zo lekker bij me gelegen en kon ik alleen maar kijken naar dat kleine neusje, dat mooie mondje, de fijne lijnen van haar gezichtje en genieten van het echte babyluchtje. Kleine Nina is nog maar net twee weken, zo licht als een vedertje, en zo makkelijk dat je haar haast zou vergeten. Hoe haar huiltje klinkt kan ik alleen maar raden. Zeg nou zelf.....is dit geen modelbaby'tje onze kleine Nina.


En Lana hield het tuingebeuren in de gaten want opa en papa waren hard bezig en toen de tuin min of meer z'n vorm had gekregen kon ook deze prinses heerlijk in het zonnetje genieten van haar schommel.


Op het eind van de middag kregen we een bedankje van Inge. Ze zat heerlijk in het zonnetje met een spelende Lana in de tuin en Lassigna rollend op het gras terwijl kleine Nina nog in dromenland knus en warm in de box lag te slapen. En papa is, hem kennende,  de puntjes op de i aan het zetten zodat het plaatje helemaal af is.

Dit was weer een dagje genieten van het grut en genieten doordat er weer mensen blij zijn gemaakt.

woensdag 10 april 2013

EN DE TELEFOON GING....

Vanmorgen ging om 9 uur de telefoon en een opgewonden stemmetje ratelt vanalles in sneltreinvaart door de lijn van Almere naar Lelystad. Ik hoorde 'oma' en 'wij komen naar jou toe' en wat daar allemaal tussen zat kon ik door haar enthousiasme niet verstaan. Toen ze haar verhaal had gedaan werd ze wat rustiger en waren de antwoorden op mijn vragen alleen nog maar mm...mmm! En toen duidelijk was dat ze naar mij toe zouden komen herhaalde ze meerdere keren 'oma, ik zal je niet vergeten hoor'. En dat stemmetje klonk zo lief dat ik er tranen van in mijn ogen kreeg.

Ik voel een feest stemming, de spruitjes van MamaMaai komen op bezoek samen met Maai. Gezellig. Lekker een dagje aankeutelen met het grut. Ik verheugde me er enorm op.

En daar hoorde ik roepen terwijl ik in de keuken stond 'oooooomaaaaa!. Ik keek door het keukenraam en zag daar de o zo vrolijke spruit voor de deur staan wachten. De twee honden vinden het heerlijk als de kleintjes komen en verwelkomen ze het liefst druk en opgewonden maar dat gaat dus niet door. Eerst in de mand en afkoelen zodat de hummels eerst fatsoenlijk binnen kunnen komen. Want Tilou en Chamook zijn toch wel erg groot in vergelijking met die twee spruitjes.

En daar stond ze met haar rugzakje waarin haar kleertjes zaten voor als ze een ongelukje zou krijgen. Wel te verstaan, een plasongelukje wat overigens niet is gebeurd vandaag.

Eerst knuffelen want van die kleintjes kun je niet afblijven al zou het moeten en kleine meid, ook een knuffelkont ten top, doet hier heerlijk aan mee.

En dan begint het dagje bij oma. Alle aandacht voor de kindjes zowel van oma als van mama. Foto's worden er gemaakt want Maai heeft de fototik denk ik wat van mij over genomen. Het liefst zoveel mogelijk foto's maken, ieder moment is leuk. Helemaal scherp of niet, ze moeten vereeuwigd op ieder moment want oh wat zijn ze leuk.
We begonnen de dag met het maken van een ketting. Maar uiteindelijk vond prinses 'm leuker als kroontje. En zeg nou zelf, is het niet een schatje!

De concentratieboog is maar kort en na het maken van de ketting begon kleine meid over eten. En wat had ik in de koelkast liggen.....poffertjes. Ik zette het wekkertje op een uurtje zodat we voor bedtijd nog lekker zouden gaan smikkelen.Steeds kwam ze me vertellen dat ze het wekkertje had gehoord dus kwamen uiteindelijk de poffertjes een half uur eerder op tafel dan gepland. En er verdwenen er 22 in dat kleine buikje, zonder probleem! Gewillig liet ze zien hoe zo'n poffertje in z'n geheel in haar mond paste.

En na het eten moeten de bordjes worden afgewassen. Je kunt ze het niet vroeg genoeg leren dus kreeg kleine meid een handdoek in haar handen en droogden wij samen de bordjes af. Keurig werd alle sop en natte plekken verwijderd door flink te boenen.

De piano is ook altijd heel leuk en nu kleine man zelf overal kan gaan staan kan hij net met zijn kleine vingertjes bij het klavier. En nog leuker is het als hij op schoot flink muziek mag maken, met handen of voeten, het maakt niet uit.



Opa moest worden gebeld want die wilde ze voor het slapen gaan ook nog wel zien. "Opa, kom jij hier want ik ben ook hier en ik ga slapen, opa kom jij?" klonk in een zin zonder ademhalen. Opa kwam natuurlijk thuis eten en kleine meid sprong min of meer in zijn armen. Maar lang hield ze het niet vol. Ze wilde slapen. Dus opa bracht haar naar bed, even een uurtje lekker rommelen met de muziekjes, wat geklets door de babyfoon en toen was ze vertrokken om 3 uur later weer wakker te worden.

Kleine man is ineens niet meer bang voor de honden. En of hij al die tijd doorhad dat het er twee waren weet ik niet. Meestal zijn de honden in de gang zodat ik ook niet hoef op te letten of dat wel goed gaat. Kinderen en honden moet je altijd in de gaten houden. Maar nu, om kleine man te laten wennen, mochten ze een voor een binnen.

Toen hij op het eind van de middag op schoot zat en de hond wel heel erg leuk begon te vinden zag ik hem ineens met zijn hoofd draaien met een blik van.....zie ik dat nou goed. Daar ligt een hond, en daar ligt een hond. En nog eens draaien en nog eens draaien. Je zag hem denken, er was er toch maar eentje? De verbazing was van hem af te lezen.


Hij kreeg door dat het voeren van een eierkoek aan de honden wel erg leuk was. En omdat ik niet wil dat de honden gaan schooieren mochten ze wat brokjes geven. En daar zat hij als kleine hummel tussen de 'wolven'! Want wat zijn ze groot als jij nog zo klein bent maar hij vindt het geweldig. Wil niets liever dan de wollige vacht aaien. Gelukkig dat hij de honden ook leuk vindt want oma zal altijd van deze kanjers in huis hebben.

En als kleine man brokjes geeft wil kleine meid ook brokjes geven, goed voor de rangorde!



 En kleine mensjes ontdekken, en ontdekken dan ook dat klimmen zo leuk is. Op een leuning klauteren en dan zo trots als een pauw gaan zitten..........ik kan nog voelen hoe dat voelde toen ik zelf zo klein was!

Tsja, en als je ziet dat oma en mama zoveel foto's maken dan wil je dat zelf ook doen dus kreeg kleine meid het toestel in haar handen en maakte een foto van Maai en broer die voor de ruit naar de honden stonden te kijken. Is dit een fotografe in de dop?


En ondertussen is ons prinsje van de familie opgestaan uit de kruipstand en is gaan lopen. Nog niet helemaal los maar met wat steun komt hij overal. Soms al aan een handje maar met zo'n loop-muziek-karretje is dat wel weer heel leuk. En zo stapt hij steeds zelfverzekerder door de kamer


Maar hij blijft toch wel een gewillig foto-objectje! wat een snoepie onze kleine spruit van bijna 1 jaar.


Oma moest naar het ziekenhuis voor een MRI en moest hiervoor eerst een slaapmiddeltje innemen wat al snel begon te werken waardoor ik in een zombie veranderde. Niet meer zo stevig op de been en zo. Gelukkig kon Maai me naar het ziekenhuis brengen. Kleine meid wilde nog een kus en die kussen kwamen overal, op mijn wangen, op mijn ogen, op mijn neus. En daar gingen ze weer, terug naar huis, naar papa die ze ook weer zo graag ziet komen.

Wat een heerlijke, normale, warme dag zo met mijn eigen lieve meid met haar kleine grut om me heen. Beter kan niet. Dat geeft pas energie.

maandag 8 april 2013

FRUITTEST......UITSLAG!!!!!!

Dank jullie allemaal voor het oplossen van de puzzel. Veel van jullie hebben het goed geraden, enkele kwamen er niet uit maar dat maakt allemaal niets uit. Ik vond jullie reacties weer super. 

Het getal wat mijn zoon noemde was nummer 6 en dat is 
HESTER HORDEN




G E F E L I C I T E E R D  
 H E S T E R   M E T   D E  G E W O N N E N   
F R U I T T E S T

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.

Hester, mail je me even je adres
saskiavdschoor@xs4all.nl
*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

Wanneer de fruittest goed en wel uit de oven komt stuur ik 'm naar je toe!

zondag 7 april 2013

GIVE AWAY UITSLAG PUZZEL

Allereerst wil ik alle nieuwe en oude trouwe volgers bedanken voor het steeds weer bezoeken van mijn blog. Het is hartverwarmend hoe er gereageerd wordt op veel verschillende schrijfseltjes en ik moet dan ook zeggen dat ik mede door jullie verslaafd ben geraakt aan het bloggen. Ik moet iedere dag even kijken ook omdat ik anders zelf te ver achter loop met reageren want voor wat hoort wat.


Een give away is leuk maar heeft ook een heel lastige kant. Het is wat Maddy ook al schreef, je maakt 1 iemand maar blij terwijl er zoveel lieve berichtjes zijn die je allemaal blij zou willen maken. Op dit momernt zou ik teveel van mezelf vragen om nu meerdere fruittesten te maken maar ik beloof wanneer ik een gaatje over houd op mijn cursus dat ik er nog eentje maak om te verloten. Het valt me op dat er mensen zijn die er nog nooit van hebben gehoord terwijl juist anderen het weer kennen uit hun tijd dat ze thuis woonden. Het is al een 'oud' gebruiksvoorwerp en zo makkelijk en bovendien staat het ook nog leuk. Ik heb er zelf meerdere staan en ik moet zeggen, ze zijn bijna altijd gevuld. Of met fruit of met tomaatjes, je kunt dan zo lekker pakken.


Gisteren (maar ook vandaag weer) zat ik dus wat gammel in mijn stoel, wat te haken aan mijn kussentjes want die moeten toch eens af en wat te kletsen met onze zoon die erwtensoep kwam eten en ik vroeg hem om een getal te noemen tussen de 1 en de 40 en hij zei................


Ja, dit zou iets te makkelijk zijn, nog even de aandacht erbij houden hoor!

Ik zocht in mijn lijst op wie dit getal had en er kwam een glimlach op mijn gezicht. Ik dacht, nu eens even niet haken meiden maar puzzelen als je erachter wilt komen.

Pak als je wilt even een pen en een papiertje of stel je supergeheugen in dan kun je voor de volgende  vijf minuutjes even aan de slag.

Ik heb het dus in de vorm gegoten van een klein puzzeltje en als je de zin die eruit komt hebt gevonden kun je een gokje wagen wie het is. Morgen maak ik bekend wie het is en kun je dus zelf kijken of je het goed hebt geraden.

Jullie kennen vast allemaal het volgende ABC-tje wel. Hier komt het. Nostalgie voor een aantal onder ons.

A is een aapje, dat eet uit zijn poot
B is de bakker, die bakt voor ons brood
C is Charlotte, die drinkt chocola
D is een dame, die drentelt op straat
E is een ezel, die gaat naar het land
F is een fruitvrouw, met fruit in haar mand
G is een geitje en Gijs staat er bij
H is een held, met een houwer op zij
I is de inktpot, waar Isaac uit schreef
J is een jasje, dat kreeg ik van neef
K is een koopman, die koffie verzond 
L is een landman, die leeuw'riken vond 
M is de molen, die maalt door de wind 
N is een nestje, dat Nicolaas vindt 
O is een otter, die zwemt in het meer 
P is een papje, dat pikt aan een peer 
Q is Quirinus, die zuurtjes uitdeelt 
R is een rover, die appelen steelt 
S is het scheepje, waar Steven mee speelt 
T is de trommel, die Tante mij schonk 
U is een uiltje, dat zit op een tronk 
V is een visser, met vis in zijn schuit 
W is de wagen, daar rij ik mee uit 
X is een letter, zeg ken je die wel? 
IJ is een ijsbeer, die wit is van vel 
Z is een zeeman, die zegt u vaarwel


Ik geef aanwijzingen waarvan je de letter kunt vinden in het ABC-tje. Eerste woord is 3 letters, tweede woord is 3 letters enz. Als je de letters hebt ingevuld krijg je een korte zin die naar iemand verwijst. Laat maar weten wie je denkt dat het is, of als je jezelf herkent. Moeilijk....nee hoor.....gewoon beginnen.

De eerste letter van het eerste woord geef ik even weg als voorbeeld.

Eerst woord
1. een dier dat lijkt op een paard              = E is de Ezel die gaat naar het land  (nu jullie)
2. weer datzelfde dier dat lijkt op een paard
3. daar slapen vogeltjes in

Tweede woord
1. hij heeft vis in zijn boot
2. beestje met mensen handen
3. slaapplaats voor vogeltjes

Derde woord
1. een nette mevrouw die slentert
2. dier dat balkt

Vierde woord
1. ik kreeg 'm van tante
2. hiermee ga ik uit rijden
3. weer dat gekke paard
4. dier dat naar het land gaat

Vijfde woord
1. hij vaart weg en zegt gedag
2. een vrolijk zwemmend dier
3.Nicolaas heeft het gevonden
4. een mevrouw die netjes loopt
5. dier met grote rechtopstaande oren
6. appelen zijn lekker maar dit mag toch niet

Zesde woord
1. oh dit ruikt zo lekker als je het zelf bakt
2. deze man vindt kleine vogeltjes
3. dit dier zwemt in het meer
4. een kinderboerderijdier waar een jongetje bij staat


Hebben jullie alle letters, dan staat er als het goed is nu een zin.

 RADEN MAAR!

MORGEN MAAK IK BEKEND WIE HET IS

en nu maar hopen dat IK geen foutjes heb gemaakt

vrijdag 5 april 2013

UITSLAG GIVE AWAY 5 VERRASSINGSENVELOPJES

Nog wat gammel en niet helemaal mezelf maar ik ga er toch even voor zitten. Na jullie lieve berichtjes op mijn vorige blog mag ik het er nog van nemen begrijp ik. Toch ben ik niet een mens om ziek te zijn en ga altijd weer eerder verder dan eigenlijk kan maar dat is de aard van het beessie. Hiervoor heb ik al heel wat op mijn kop gehad van artsen en therapeuten maar het lukt me niet om niets te doen. Dus, hup weer in de benen.

MamaMaai had ook nog een give away te goed en daarvoor heb ik de paddestoelen gemaakt waar ze al zo vaak om had gevraagd. En zo zijn ze geworden.


Ook Aita had nog een bakje tegoed wat op de post is gegaan. Ik heb nog niets gehoord van Anita, hoop dat het haar goed gaat en dat de post z'n werk goed heeft gedaan. Ik wacht af.


En dan nu de Give Away van de 5 envelopjes. Eigenlijk waren het PIFjes maar omdat ik merkte dat niemand er echt warm voor liep heb ik het veranderd. Op deze manier hoeft niemand iets door te sturen.

Deze give away hoort bij de geboorte van mijn kleindochtertje Nina. Als zij er zou zijn zou ik 5 envelopjes weggeven en ze is er! Al 10 dagen en jullie hebben massaal gereageerd. En niet zo maar gereageerd maar zo lief, zo hartverwarmend en zo meelevend dat ik er een heel warm gevoel aan heb overgehouden.

En omdat jullie allemaal zo fantastisch zijn vind ik het zo moeilijk om maar 5 mensen blij te kunnen maken. Het liefst zou ik jullie allemaal persoonlijk bedanken voor steeds weer die leuke berichtjes op mijn blogjes.
Maar het zou te veel zijn daarom heb ik het volgende bedacht om deze give away zo dicht mogelijk bij Nina te houden, want het gaat om haar.

Iedereen vindt het eigen kindje of kleinkindje toch de aller aller mooiste. Gelukkig dat de natuur dat zo heeft geregeld! Ik moet toch altijd wel met een bepaalde zachtheid lachen om pasgeboren babytjes of klinkt dat heel oneerbiedig. Naar mijn gevoel moeten ze nog wat uitdeuken.  Maar mijn gevoel van verliefdheid loopt over, zelfs nu ze nog niet is uitgedeukt wat moet dat worden als ze zo meteen haar eigen niet pas geboren koppie heeft, dan ben ik ondertussen gesmolten!



Nina is geboren op 27-3 om 22.04 uur en woog 3220 gram.

Daarom heb ik gekozen voor nummer 27, de geboortedag en nummer 3 de maand. Ze is geboren op 22.04uur dus ook nummer 22 en 4 krijgen een envelopje en ze was 3220 gram. Deze getallen heb ik opgeteld en kwam uit op 7.

Nog even wachten hoor, eerst deze lieve Lassigha nog. Dit hondje hebben ze een kleine twee jaar geleden uit Portugal geadopteerd en een liever hondje kun je je niet voorstellen. Zo sociaal, zo vriendelijk en vooral, ZO lief voor de kindjes. Er zit geen kwaad in. In een woord een schatje. En ook Lassigha moet in dit nieuwe geheel een plekje krijgen en het een plekje geven.


Even verder over de envelopjes....
Ik heb alle berichtjes een nummer gegeven en heb de dubbelingen eruit gehaald en zo ben ik gekomen op...........

He, verdorie, NOG even wachten hoor want ik wilde ook deze foto nog laten zien waarop we met z'n allen even bij Arlando gaan kijken die net verhuisd is van stal. Dus de eerste keer echt op stap


En die prachtige Arlando had ineens vlechtjes.....maar het is toch een ruin. Moderne tijd moet je maar denken! En hij had een deken op om zijn teddyberenvacht te laten verdwijnen, mijn teddybeer wordt kaal.

Ik houd jullie niet langer in spanning, het voorgaande zijn jullie natuurlijk allemaal voorbij geraced! Nog even terug kijken dan!

HIER KOMEN ZE DAN
.
nummer 27     PAMPEDEPAM
nummer 3       TATATA 
nummer 22             TUTATU 
nummer 4         HALLIHALLO 
nummer 7     RETTEKETET

Dames van harte gefeliciteerd en sturen jullie mij even je adres

saskiavdschoor@xs4all.nl

De meeste van de blogjes zijn jullie wel bekend maar er zitten ook hele leuke nieuwe tussen die zo de moeite waard zijn om even lekker rond te neuzen. En iedereen vindt berichtjes natuurlijk leuk.

 *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.
 FIJN WEEK-END

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.

UITSLAG GIVE AWAY

Sorrie allemaal, ik ben ziek vandaag. Ik weet al wie de winnaars zijn maar wil toch een leuk blogje maken maar even geen puf. Maar om dit spruitje draaide het.


tot morgen,

liefs saskia!

woensdag 3 april 2013

KONINKLIJK BEZOEK, PRINS EN PRINSES

Wat begon ik gammel en ziek aan deze dag maar toen een lief stemmetje mij vanmorgen opbelde en zei:'Oma Saskia, wij willen bij jou komen", voelde ik door mijn beroerde lijf heen een vrolijkheid. Mijn grootste spruitje wat me regelmatig belt had ik al even niet gezien. Al een week niet!


Na een uurtje deed ik open voor mijn drietal en Maai vroeg meteen of ik ziek was. Ja dus en langzaam is het die ochtend weggetrokken en heb ik volop kunnen genieten van die schatjes, alle drie.

Ik las op het blog MamaMaai dat kleine man zo bang is voor dieren en jawel hoor, de honden die meestal even in de gang zitten als het kroost er is kwamen de kamer in en meteen was er een reactie. Niet gillen, slaan en schoppen maar wel terughoudend. Dus de honden zoveel mogelijk in de kamer gelaten want het kon toch niet zo zijn dat kleine man de grote passie van oma niet zou waarderen.


Hij hield ze in het oog en zowaar ging een handje richting vacht om het ook even snel weer terug te trekken. En uiteindelijk had hij het door, de passie van oma is zo gek nog niet. Je kunt honden voeren, zelf kinderships, en ze lopen zomaar langs zonder dat ze je iets doen. Dus kleine man was min of meer overtuigd en op het einde van de dag was de aandacht voor de grote wolven geslonken tot normale proporties.


De poppen kwamen van zolder, boekjes uit de kast, manderijntjes geschild, broodjes gebakken en even proberen te slapen totdat prinses gillend wakker werd, er liep een beestje. En dat terwijl die grote kleine meid op alle beestjes gericht is maar blijkbaar niet als ze wil slapen. En met haar gegil, wat zo duidelijk hoorbaar was door de babyfoon, werd kleine prins die op de bank lag te slapen ook wakker.


Dus uit het bedje en weer met z'n viertjes aan de slag. Stoeien, spelen, gek doen, piano spelen, lief doen en heel veel fantasie kwam er deze middag voorbij.


En zowaar begint onze kleine prins mij soms wat uit te dagen.

Ruim 11 maanden heb ik mijn best gedaan hem voor me te winnen. Al die tijd keek hij me aan zo van 'wie ben jij', 'wie doet er zo gek tegen mij', 'ken ik jou ergens van' en geen lachje kon er af. Alleen Maai was belangrijk voor hem en als hij bij mij op schoot zat keek hij druk om zich heen op zoek naar zijn mama.

Maar sinds een paar weekjes heb ik dan eindelijk gewonnen. Nog maar heel zuinig maar het echte begin is er nu. Hij daagt me uit, lacht tegen me en kijkt nu op een manier waarmee hij zegt' he, ik ken jou'! We kunnen gek doen, hij hikt van de lach maar het mannetje heeft vanaf  het moment van zijn geboorte mijn hart gestolen. Ook de eenkennigheid deed mijn liefde niet verminderen, eens zou hij ook mij leuk gaan vinden en voila......het is zover. HOERA!!!!!!


En wat zou hij nou zo leuk aan mij vinden. Jawel,........mijn bril! En met mijn bril oogt mijn bijzondere prins toch wel heel uhhhh.....hoe zal ik het zeggen............charmant? Nee niet echt maar ook als klein juppie is hij wel heel leuk. Deze foto gaat in de toekomst vast nog eens van pas komen.

Ja ja, Maai heeft gelijk, ik moet bij deze foto wel vermelden dat ie mede van de hand is van dat lieve roodharige spruitje!

Wat heeft die lieve dochter van mij toch twee schatten van kinderen. Echt een prinsje en een prinsesje. Het koninklijk bezoek is geslaagd, op naar de volgende keer!

VRIJDAG IS DE UITSLAG VAN DE 5 VERRASSINGSENVELOPJES EN DAN

NOG 1 VOLGER TE GAAN!!!!
VOOR
DE GIVE AWAY
'DE FRUITTEST'
BIJ
100 VOLGERS
                                                               *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.

maandag 1 april 2013

ARLANDO

Het was even bijkomen van gisteren 1e paasdag. Emoties liggen op het moment allemaal dicht bij elkaar en zijn toch allemaal heel anders.

DEZE EMOTIE DRAAIT OM   
ARLANDO

De 17 jarige Inge met haar 3 jarige Haflinger Arlando. Nog maar een paar uurtjes bij elkaar
Zo zouden we eerste paasdag het paard van Inge verhuizen van Lelystad naar Almere. Zelf kon ze daar niet bij zijn vanwege de heftige emoties die het met zich meebrengt. En die verhuizing is niet zomaar. Inge heeft de knoop doorgehakt, zoals het er nu voorstaat tenminste, om voor Arlando een ander baasje te zoeken. Hij gaat eerst naar een kennisje die tot over haar oren verliefd is op dit ras om Arlando verder te beleren en te kijken wat voor paard het is. Wie weet kan ze Inge ook over haar angst heen helpen, dat zou mijn grote wens zijn, zodat Arlando 'onze kanjer' kan blijven. De tijd zal het leren.

Inge en Arlando tijdens een schriktraining, nog vol vertrouwen in elkaar

In de loop van de jaren is Inge bang geworden en is tot de conclusie gekomen dat leiderschap daar een grote rol in speelt. Om een lang verhaal kort te maken gingen we, mijn man en ik, met trailer naar stal. In de wei stonden alle paarden bij elkaar en Arlando was tot op dat moment van niets bewust. Hij werd opgehaald en liep zonder tegensputteren de trailer in. En ik had het te kwaad, ook nu weer heb ik een brok in mijn keel. en lopen de tranen over mijn wangen. Even een dropje hoor!

Dit lieve paard wordt uit zijn vertrouwde landelijke omgeving weggehaald niet wetend wat hem te wachten staat. Vol vertrouwen gaat hij mee maar zal hier waarschijnlijk niet meer terugkomen. En dat raakt me zo verschrikkelijk. In de auto barst ik in tranen uit, hoor af en toe wat stampen in de trailer maar de rit verloopt prima.
tijdens de schriktraining met de zo gevreesde paraplu. fluitje van een cent! 
In Almere rijden we door een wijk en vragen ons af of hij misschien ergens in een achtertuin terecht gaat komen. Maar al gauw zien we de stadweides en worden we gewenkt. We stappen uit en S. vraagt of zij hem uit de trailer mag halen. En dat doet ze zo geweldig dat ik door deze kleine handeling het volste vertrouwen en respect krijg voor deze jonge vrouw. ' Toe maar knul, nog een stapje, neem de tijd maar, goed zo, gaat goed, laatste stapje, kijk eerst maar eens even om je heen'. Dit was zo geweldig om te horen!

De stal stond al open en hij liep rustig naar binnen. Geen stress, hij had tenslotte nieuwe paardenvrienden om zich heen. "zo eerst even wat kuil, daar kalmeer je lekker van, dat is lekker' en ze gooit een flink pak in de stal en Arlando geniet zienderogen van het kuil, dat is lang geleden dat hij dat kreeg.

Wij maakte kennis en bekeken alle paarden. Vooral Haflingers. Ze vertelde wat ze met Arlando van plan was maar ze dacht nu al aan hem te zien dat het een geweldig paard is. Niet dominant, rustig, vriendelijk. En dat is hij en zo heeft Inge hem gevormd! 10 jaar heeft ze lief en leed met hem gedeeld, was het haar grote vreind. IEdere dag ging ze er naar toe, sloeg nooit over. Met de komst van Kleine Lana werd het wat lastiger maar ook toen was ze regelmatig op stal te vinden maar rijden deed ze niet meer. De angst werd steeds groter. Komt dit misschien ook omdat ze mama is geworden?
Arlando maakt kennis met Lana, heel voorzichtig en uiterst vriendelijk
We mochten zo vaak langs komen als we wilden en ondertussen zou Arlando de aandacht krijgen die hij verdiend. Hij mag weer denken en doen en niet 24/7 op de wei staan. Werk aan de winkel, werk waar een Haflinger voor is gebouwd.

En dat hij in goede handen is daar ben ik zeker van. Ik ging dan ook heel anders weg dan dat ik kwam en ik hoop dat deze kanjer een geweldige toekomst tegemoet gaat, of met ons of met een baasje wat evenveel van hem gaat houden als wij nu doen.
Als je dit paard in z'n ogen kijkt wat zie je dan?
Jullie snappen vast dat het Inge niet in de kouwe kleren gaat zitten maar wie weet, komt alles op z'n pootjes terecht. Wat kan die menselijke emotie toch dwars zitten.
En Arlando, als hij maar kan eten en andere paarden om zich heen heeft is het goed, zo zegt de kenner. laat ik dat maar geloven dat verzacht wat.
Stilletjes hoop ik dat Inge dit blogje niet zal lezen, jullie snappen het wel he?............................

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.
In de middag voelt het goed wat er is gebeurd. Het is even wennen voor hem maar hij gaat er zeker niet op achteruit. Door deze gedachte kon ik me ook gaan verheugen op het heerlijke maaltje wat mijn man zou klaarmaken.

Wij zijn niet van het traditionele. De feestdagen verlopen hier wat anders. Geen paasontbijt, geen eieren maar een lekker maaltijd wat eerder in de avond samen met onze zoon. En ziet dat er niet lekker uit?
                           *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*