zaterdag 23 maart 2013

TROUWJURK, BRITT EN BJORN EN BOL

Tjonge, wat is het speciaal als je met je dochter op stap gaat om een trouwjurk uit te zoeken. En wie MamaMaai kent weet dat zij niet van toeters en bellen houdt en liever niet in het middelpunt staat, bescheiden als ze is. Maar ja, als je gaat trouwen kom je daar niet helemaal onderuit.

Eigenlijk hoef ik hier niet veel verslag van te doen want MamaMaai heeft dit zelf al gedaan in een smeuig blog dus als jullie willen weten hoe zij zich voelde klik dan HIER.
Maar we zijn geslaagd. En op mooie dag in augustus zal ze een prachtige bruid zijn, een stralende bruid met een prachtige jurk!

           .*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Wat was ik blij dat ik de give away had gewonnen bij Esther. Het tijdschift M&MD. Hierin beschreef Esther het verhaal van Britt, de laatste dagen en de afloop door de lekkende hartkleppen.

Misschien niet zo raar maar dit verhaal heeft me aangegrepen. Door de manier waarop Esther het verwoord maar meer nog door het dappere gedrag van honden., van Britt. Ze geven niet zomaar op, ze lijden wat in stilte, zeuren niet, klagen niet. Ze trekken zich eerder terug en doen het alleen zoals het in de natuur ook zou gaan.
Maar wij kunnen het niet verdragen dat ze het alleen doen en willen er voor ze zijn, een menselijk iets. En ik denk dat de gedomestiseerde hond dit ook weer fijn vindt. Of vul ik het nu weer te veel in?

Zo zie je dat Bjorn niet graag alleen is en op Esther wacht.  Onze Tilou zonderde zich af in de bench toen ze echt dood ziek was, ze zou in stilte zijn doodgegaan zonder het te melden. En als mens grijpen we dan in en ik moet zeggen dat ik hier blij om ben want nu is ze er nog maar in de natuur zou zo'n dier niet meer kunnen functioneren.

Ik moest dus even het verhaal laten bezinken, nog eens lezen en nu kan ik Esther dan ook heel erg bedanken voor de lieve Give Away, voor mij een heel waardevolle.

Bij het tijdschrift zal ook nog een zakje met zaadjes die op de plaats groeien waar Britt ligt begraven. Ik ga deze zaadjes zaaien op het grafje van Affir, het pupje uit het eerste nest van Chamook, het pupje wat maar een paar uur oud mocht worden.

Dank je Esther!

              .*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
Voor Esther, Dinaz, Anita en Maai had ik ook een give away. De bol van Esther is ondertussen gearriveerd, het bakje voor Anita staat klaar voor verzending, het keramiekje voor Maai zit in de oven en de bol voor Dinaz.....tja, daar gaat het een en ander fout mee.

Ik had de twee bollen gemaakt, een rode voor Esther en een paarse voor Dinaz. Het stond leuk zo die kleurtjes bij elkaar. Ze konden de oven in.
 Toen ik een volgende week kwam was de bol van Dinaz niet meer paars maar bijna zwart geworden.
Dat was natuurlijk niet de bedoeling. Dus begon ik aan een nieuwe en deze bijna zwarte zette ik op de tafel om nog even te bedenken wat ik er mee zou gaan doen. Maar de bol is niet meer.....tijdens het stofzuigen is ie achter de slang blijven haken en lag ie in gruzelementen op de grond.

Ik maakte dus een nieuwe voor Dinaz en toen ik de week erop kwam en dacht dat de bol gebakken en wel klaar zou staan kwam ik van de kouwe kermis thuis. Alle puntjes lagen naast de bol op de grond. Foutje gemaakt bij het samenstellen van het glazuur.
Weer opnieuw begonnen en ik hoop met grote hopen dat de puntjes er nu op zijn blijven zitten. Ik zag wat verschil in krimp dus ga ik hard duimen. Als ze er dinsdag nog opzitten kan de bol gebakken worden en zal Dinaz eindelijk haar give away kunnen krijgen.
En zo zit ik dan te werken aan de bolletjes terwijl achter mij een grote vorm wacht die ook moet worden voorzien van een kleur. Maar kleuren kun je maar een keer doen en het moet meteen goed. Dus ik twijfel en prakezeer. Als het bolletje van Dinaz is gelukt en de give away bij 100 volgers die ook klaar staat om te bakken ga ik deze grote 'het' aandacht geven.
 Wat een uitdaging iedere keer! Maar zo leuk om te doen, een grote verslaving..............

.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*
FIJNE WEEK VOOR JULLIE ALLEMAAL
MET AF EN TOE EEN GLIMLACHEND ZONNEJTE

12 opmerkingen:

  1. Het is mijn eigen verhaal maar weer waterlanders na het zien...hier op jouw mooie blog. XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Keramiek vraagt veel geduld he. Niets voor mij, ik zou met die tegenslagen niet opkunnen. Dinaz zal blij zijn met haar bol!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En zo zie ik in blogland steeds meer mensen in elkaar haken, gister had ik idd het blog van de bruid al gelezen, wat een leuke dingen beleef je met je "spruiten"dit jaar, geniet maar lekker!
    Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ach ach...wat heb je er een werk van...Wat ontzettend lief van je dat je dat voor mij over hebt!!! Echt...ik wordt er helemaal warm van!
    Ze zien er prachtig uit!!!

    Ik las het geweldige verhaal van Maai gisteren...en ja, als moeder moet dat ook een hele belevenis zijn! Bijzonder hoor!

    Fijne zondag! x Dinaz ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  5. owww wat een pracht verhaal..feliessss met de mooie spullen van esther
    en wat een mooie foto's
    ik vind het zo knap dat je dit kunt die bollen zijn echt prachtig
    lieve groet jenneke

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn dochter en schoonzoon willen niet trouwen dus geen zoektocht naar een kleed voor ons. :-( Ik geniet daarom dubbel van jullie verhaal. En natuurlijk ook van je mooie creaties. Hemeltje, je bent zo super creatief!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik volg Maai natuurlijk ook en het is zo leuk om de beide verhalen te lezen over het hele trouwgebeuren! Kan me voorstellen dat het als moeder toch ook héél speciaal voelt, zeker als je dan mee gaat een jurk uitzoeken! In mijn geval kon het helaas niet, maar ik weet dat het als dochter zijnde iets is wat je juist dolgraag met je moeder deelt! Geniet van alle voorbereidingen!!
    Hele fijne post van Esther heb je gekregen, zo'n bijzonder en mooi verhaal!
    Het zit je niet mee met de bollen, heb bewondering voor je doorzettingsvermogen om toch steeds weer opnieuw te beginnen!! Grtzz..Maddy

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heerlijk zo samen met dochter bezig te zijn met het grote gebeuren !
    Ik deed dat ook en het was onvergetelijk !
    je maakt mooie dingen ! super xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Echt een uitdaging die bollen meis .... maar wel een super resultaat!!!!

    En bijzonder mooie post van Esther ....
    En de jurk van dochterlief ....

    Helemaal heeeeeeeeeeeeeeerlijk :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een fijne give-away kreeg je van Esther, en zo persoonlijk, prachtig! Ik heb net met mijn neus tegen mijn scherm het verhaal gelezen... het blog volg ik al een tijdje maar ik ga nu eens helemaal teruggaan tot 2011 om alles op mijn gemakje te lezen. Bjorn volg ik op de voet ... ik krijg steeds een krop in mijn keel als ik weer een berichtje lees over die lieve schat.
    Goh, wanneer die bol dan eindelijk gelukt zal zijn, zal het een hele speciale zijn denk ik :-) Zo fijn een hobby te volgen bij iemand die ik niet uitoefen en waar ik veel bewondering voor heb!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat bijzonder, het verhaal van Britt! En ook herkenbaar hoe dieren reageren als ze ziek zijn. Wij hebben 4 konijnen en één daarvan is al een paar keer flink ziek geweest. We merken direct als er wat is, hij komt dan niet naar je toe. Toen hij zieker werd, bleef hij met de rug naar ons toe zitten én hij at niet meer, dan is er dus écht iets mis. We hebben hem door medicijnen en dwangvoeren erdoor geholpen. Het voelde bijna als mishandelen, zo stribbelde hij tegen. Maar we hebben hem erdoor gesleept, idd door menselijk ingrijpen.

    Wat leuk om je zo bezig te zien. Wat een mooie dingen maak je toch. Lijkt mij idd lastig, een kleur bepalen. Met fimo-klei meng ik als en als het niet naar m'n zin is, meng ik gewoon nog wat verder.

    Alles goed bij je dochter?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. (en gefeliciteerd met je kleindochter...!)

    BeantwoordenVerwijderen