vrijdag 28 december 2012

ZIJN ER OOK HONDENLIEFHEBBERS IN DE ZAAL?

Akai, mijn puppenkind

En ineens overvalt me een grote heimwee. Ik moet even aandacht besteden maar Akai, het eenling hondje uit het eerste nest van Chamook en ook mijn eerste nest.

De Hollandse Herder Langhaar is MIJN ras heeft een kleine populatie en pupjes zijn dus heel welkom. Ik ben verknocht aan dit ras. Maar het verliep allemaal anders dan de bedoeling.  

De puppen werden te laat geboren, keizersnee, een van de twee puppen overleed na de geboorte, baarmoeder ontstoken, behandelingen in kliniek in Utrecht. Maar eind goed al goed,
Akai Akino van de Wolvenstam groeide op tot een prachtige reu en zijn broertje Affir Arvodi  ligt naast het prachtige siergras in de tuin begraven. Een herinnering voor altijd.

Akai was fantastisch en ik had alle tijd voor hem. Negen weken lang heb ik dit hondje gekoesterd en lief gehad. Moeder Chamook was heel zorgzaam en leerde Akai wat hij nodig had. Ik deed mijn best hem datgene mee te geven wat hij nodig had om een goede sociale huishond te worden.


Maar ook 9 weken gaan voorbij en de dag dat hij weg zou gaan zag ik met weemoed tegemoet. Vaak bekroop me zo'n intens verdriet dat ik dacht het niet aan te kunnen. Verdriet van het komende afscheid.  En na negen weken was het zover…..Akai moest gaan. Tranen met tuiten toen ik hem in overdroeg aan zijn nieuwe baasjes en hem in een doos in de auto zette. De blik naar mij toen hij wegreed zorgt, als ik eraan denk, nog steeds voor tranen in mijn ogen. Een week lang  heb ik om hem gehuild. Ik was ontroostbaar. De intensieve zorg voor Akai had ervoor gezorgd dat ik me zo sterk aan hem had gebonden dat het haast wreed was hem te laten gaan. Hij hoorde gevoelsmatig bij mij.  Maar drie honden is te veel, niet echt voor mij maar voor mijn man, daarom moest hij toch vertrekken. Zo gaat dat met fokken. Gelukkig is hij heel goed terecht gekomen. Maar fokken doet mij pijn en de nieuwe eigenaren zijn zielsgelukkig met hun donzige pup. Wat een tegenstrijdigheid op dat moment.

 AKai, mijn puppenkind heeft voor altijd prachtige herinneringen achtergelaten en soms heimwee naar het hondje dat niet meer bij mij is.












 Ondertussen is Akai uitgegroeid tot een prachtig langharige reu van drie en een half jaar.

Voor meer foto's van de honden en informatie over de Hollandse Herder Langhaar kun je terecht op mijn website die ook te vinden is op mijn blog. www.vandewolvenstam.nl





16 opmerkingen:

  1. Wat een dotje!!!
    Ja...dat is de keerzijde van het fokken...niks voor mij! :o)
    Mooi bericht weer hoor! Ik leef helemaal met je mee.

    Fijne zondag! Dinaz ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh...en wat goed dat je een flinke voorraad katoen hebt kunnen inslaan! Kun je voorlopig weer vooruit.
    Maar eerst Succes morgen en rustig aan weer opgang komen hé...niet te snel willen!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dinaz, ik neem je raad ter harte! Ik ga lekker bloggen! Veel lezen en ideetjes opdoen.

      Verwijderen
  3. Prachtig...wat een mooie honden en wat een schatje is Akai! Je hebt het mooi verwoord en kan me zo goed voorstellen hoe dat moet voelen....hoe moeilijk is dat om hem te moeten laten gaan, ik krijg er zelf tranen van in mijn ogen! Je weet dat hij goed terecht is gekomen en dat is fijn, maar er blijft toch een stukje knagen denk ik:-) De foto's zijn schitterend, bedankt voor het delen! Nogmaals sterkte morgen!! Grtzz..Maddy

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat was het een lief hondje idd. Mooi stukje weer!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zullen we in de zomer een keer naar hem toegaan met de kindjes. Zij hebben ook een dochtertje van Flopsie haar leeftijd.

      Verwijderen
  5. Echt prachtige honden! Ik kan me voorstellen hoeveel pijn het doet zo'n dotje te moeten afgeven. Weten dat ze het achteraf goed stellen helpt wel wat hé.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Maddy en Nannabee, fokken doet pijn. Maar ik wilde zelf destijds ook zo graag een pupje. Als niemand de hondjes af kan staan zou het ook een mooie boel worden.
      Gelukkig slijt de pijn maar het weten hoe het was is er nog wel.

      Verwijderen
  6. Hoi Saskia

    Wat een prachtige honden! Mijn schoonouders hadden een tervuerense en mijn zus heeft een mechelse herder. Het zijn hele mooie en karaktervolle honden, de herders, zo mijn oog ziet zeker deze hollandse langhaar! En dan die pupjes. Dan smelt je gewoon!
    Ik las net je berichtje op mijn site over de cavia's. Daar heb ik ook een antwoord gezet, hopelijk heb je er wat aan

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Sjoew, heb ik hier ook effe tranen in mijn ogen. Maar wat een prachtige dieren!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Het zijn idd heerlijke honden. Tante en nichtje samen met oon zou prachtig zijn. Twee honden is al veel laat staan drie. En ik wist dat hij niet kon blijven maar toch........

      Verwijderen
    2. Moedig van je! Ik zou het niet kunnen wegdoen denk ik.

      Verwijderen
  8. Ooo, wat een schatje! Ik kan me voorstellen dat je moeite hebt om zo'n leukerd te moeten afstaan aan iemand anders.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Een moppie.. Voor iedereen een genot..

    Jammer dat hij zo verweg woont.. Maakt contact lastig...
    Je hebt het met je B-nest in dat opzicht beter getroffen...

    Kus Inge

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een prachtige hond,echt een plaatje,lieve groet Musje.

    BeantwoordenVerwijderen