maandag 1 april 2013

ARLANDO

Het was even bijkomen van gisteren 1e paasdag. Emoties liggen op het moment allemaal dicht bij elkaar en zijn toch allemaal heel anders.

DEZE EMOTIE DRAAIT OM   
ARLANDO

De 17 jarige Inge met haar 3 jarige Haflinger Arlando. Nog maar een paar uurtjes bij elkaar
Zo zouden we eerste paasdag het paard van Inge verhuizen van Lelystad naar Almere. Zelf kon ze daar niet bij zijn vanwege de heftige emoties die het met zich meebrengt. En die verhuizing is niet zomaar. Inge heeft de knoop doorgehakt, zoals het er nu voorstaat tenminste, om voor Arlando een ander baasje te zoeken. Hij gaat eerst naar een kennisje die tot over haar oren verliefd is op dit ras om Arlando verder te beleren en te kijken wat voor paard het is. Wie weet kan ze Inge ook over haar angst heen helpen, dat zou mijn grote wens zijn, zodat Arlando 'onze kanjer' kan blijven. De tijd zal het leren.

Inge en Arlando tijdens een schriktraining, nog vol vertrouwen in elkaar

In de loop van de jaren is Inge bang geworden en is tot de conclusie gekomen dat leiderschap daar een grote rol in speelt. Om een lang verhaal kort te maken gingen we, mijn man en ik, met trailer naar stal. In de wei stonden alle paarden bij elkaar en Arlando was tot op dat moment van niets bewust. Hij werd opgehaald en liep zonder tegensputteren de trailer in. En ik had het te kwaad, ook nu weer heb ik een brok in mijn keel. en lopen de tranen over mijn wangen. Even een dropje hoor!

Dit lieve paard wordt uit zijn vertrouwde landelijke omgeving weggehaald niet wetend wat hem te wachten staat. Vol vertrouwen gaat hij mee maar zal hier waarschijnlijk niet meer terugkomen. En dat raakt me zo verschrikkelijk. In de auto barst ik in tranen uit, hoor af en toe wat stampen in de trailer maar de rit verloopt prima.
tijdens de schriktraining met de zo gevreesde paraplu. fluitje van een cent! 
In Almere rijden we door een wijk en vragen ons af of hij misschien ergens in een achtertuin terecht gaat komen. Maar al gauw zien we de stadweides en worden we gewenkt. We stappen uit en S. vraagt of zij hem uit de trailer mag halen. En dat doet ze zo geweldig dat ik door deze kleine handeling het volste vertrouwen en respect krijg voor deze jonge vrouw. ' Toe maar knul, nog een stapje, neem de tijd maar, goed zo, gaat goed, laatste stapje, kijk eerst maar eens even om je heen'. Dit was zo geweldig om te horen!

De stal stond al open en hij liep rustig naar binnen. Geen stress, hij had tenslotte nieuwe paardenvrienden om zich heen. "zo eerst even wat kuil, daar kalmeer je lekker van, dat is lekker' en ze gooit een flink pak in de stal en Arlando geniet zienderogen van het kuil, dat is lang geleden dat hij dat kreeg.

Wij maakte kennis en bekeken alle paarden. Vooral Haflingers. Ze vertelde wat ze met Arlando van plan was maar ze dacht nu al aan hem te zien dat het een geweldig paard is. Niet dominant, rustig, vriendelijk. En dat is hij en zo heeft Inge hem gevormd! 10 jaar heeft ze lief en leed met hem gedeeld, was het haar grote vreind. IEdere dag ging ze er naar toe, sloeg nooit over. Met de komst van Kleine Lana werd het wat lastiger maar ook toen was ze regelmatig op stal te vinden maar rijden deed ze niet meer. De angst werd steeds groter. Komt dit misschien ook omdat ze mama is geworden?
Arlando maakt kennis met Lana, heel voorzichtig en uiterst vriendelijk
We mochten zo vaak langs komen als we wilden en ondertussen zou Arlando de aandacht krijgen die hij verdiend. Hij mag weer denken en doen en niet 24/7 op de wei staan. Werk aan de winkel, werk waar een Haflinger voor is gebouwd.

En dat hij in goede handen is daar ben ik zeker van. Ik ging dan ook heel anders weg dan dat ik kwam en ik hoop dat deze kanjer een geweldige toekomst tegemoet gaat, of met ons of met een baasje wat evenveel van hem gaat houden als wij nu doen.
Als je dit paard in z'n ogen kijkt wat zie je dan?
Jullie snappen vast dat het Inge niet in de kouwe kleren gaat zitten maar wie weet, komt alles op z'n pootjes terecht. Wat kan die menselijke emotie toch dwars zitten.
En Arlando, als hij maar kan eten en andere paarden om zich heen heeft is het goed, zo zegt de kenner. laat ik dat maar geloven dat verzacht wat.
Stilletjes hoop ik dat Inge dit blogje niet zal lezen, jullie snappen het wel he?............................

*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.
In de middag voelt het goed wat er is gebeurd. Het is even wennen voor hem maar hij gaat er zeker niet op achteruit. Door deze gedachte kon ik me ook gaan verheugen op het heerlijke maaltje wat mijn man zou klaarmaken.

Wij zijn niet van het traditionele. De feestdagen verlopen hier wat anders. Geen paasontbijt, geen eieren maar een lekker maaltijd wat eerder in de avond samen met onze zoon. En ziet dat er niet lekker uit?
                           *.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*.*

21 opmerkingen:

  1. maaltijd ziet er heerlijk uit!!!
    enne.. arlando is lindo!!! wat een mooi paardje zeg!
    ik snap de angst wel, had het vroeger ook niet, liep zo tussen de koeien en paarden..achterlangs, maar zou dit nu niet meer durven..

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach, ik snap je helemaal hoor! Als hij ook al 10 jaar bij jullie is! Wat hecht je je toch aan dieren, dat zie ik hier ook bij mijn meiden. Het worden gewoon persoonlijkheden, ze hebben een eigen karakter. Wat zouden míjn dochters Arlando graag adopteren, maar wij zien dat (nog) niet zitten, een eigen paard...
    Wens je dochter sterkte én mísschien komt het nog goed, wie weet?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. owwww dat is zeker geen beslissing over 1 nacht ijs, hier is goed over nagedacht, maar neemt niet weg dat dit heel moeilijk is voor inge ( evenals voor jullie )
    arlando staat nu vast ook op een hele fijne plek.

    sterkte

    het eten ziet er geweldig uit

    lieve groet jenneke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Tjonge, kan het ook nietdroog houden hoor.... Kan het ook nog niet helemaal bevatten dat hij echt weg gaat. Je maaltje zag er overheerlijk uit. Kus

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach ach...wat een heftig verhaal. Na 10 jaar is het een hele moedige beslissing. Een goede is het zeker, moeilijk hoor!!!
    Als ik het zo lees is Arlando op een prima plekje nu...en zal hij het lekker naar z'n zin hebben. Sterkte!

    En een heerlijk bordje hoor...hmmm :o)

    Fijne dag! x Dinaz ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ahh gossie wat een emoties maar het is dan ook een plaatje en hij straalt vriendelijkheid uit. Het komt vast goed!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nou dat zijn behoorlijk emotionele momenten. Maar zoals hij daar ontvangen werd, klinkt als een warm welkom en dus is het goed. x Syl

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Nou dat is een behoorlijk heftig verhaal en dat moet een plek krijgen dat kost tijd maar wat een prachtig paard en ja ik denk als je moeder word dat je soms ook anders in dit soort dingen gaat staan ,emotioneel word je kwetsbaarder sterkte ermee voor jullie alle, en heerlijk dineetje ,ja wij doen het ook op onze manier ,goed toch. Lieve groet marloeskreatief

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Jullie hebben de afgelopen dagen behoorlijk in een emotionele achtbaan gezeten zeg! Ik ben er van overtuigd dat Arlando de liefde en aandacht krijgt die hij verdient, je eigen woorden geven al aan dat je daar zelf ook van overtuigd bent en als het goed voelt, dan is het goed! Het moet allemaal even bezinken. Moederschap kan rare dingen met je doen, ik heb bv. nooit hoogtevrees gehad...totdat ik kinderen kreeg, nu word ik al misselijk als ik een berg zie, heel bizar! Je hebt de dag in ieder geval goed afgesloten met een heerlijk en gezellig maal!! Grtzz..Maddy

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een heftig verhaal. Ik snap het heel goed dat de emotie zo hoog is. Je hecht je aan een dier en dan is dit erg moeilijk. Het zal vast allemaal goed komen, hij is in goed handen. Ik vind het een prachtig paard!! Wat een heerlijk maal heb je 's avonds gegeten. Ziet er erg lekker uit. Lieve groet Tinie

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hoe moeilijk is dit besluit en afscheid!!!
    Ik weet precies waar jullie doorheen gaan :-(
    Ook ik heb die beslissing moeten maken omdat ik vanwege lichamelijke problemen niet meer kon rijden en verzorgen.
    Het doet vreselijk veel pijn, maar ook ik heb gelukkig iemand gevonden waar ik ( en mijn paard) een goed gevoel bij kreeg en dat heeft ze ook waargemaakt.
    Heel veel sterkte voor jullie in dit verdriet,
    maar weet dat het een beslissing uit liefde voor Arlando is geweest!!!

    groetjes van Frederique
    http://frederiqueloveslife.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  12. wat een prachtig mooi beest.....met wijsheid in zijn ogen....
    ik kan me helemaal voorstellen dat dit voor jullie heel moeilijk was, ik kreeg zelf ook een brok in mijn keel!
    -xxx-

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat lijkt me dat een verschrikkelijke keuze om te moeten maken. Er voor kiezen om e paardje naar iemand anders te doen. Wel de juiste keuze voor Arlando als ik het zo hoor. Want alleen maar op de wei staan is natuurlijk ook niet echt ideaal. Nou ja, veel op de wei staan wel natuurlijk maar niet als hij verder niet aan het werk kan. In ieder geval heel erg fijn dat hij een goed nieuw huis heeft gekregen. Dat gaat vast vlug ook echt een thuis worden voor hem. Maar voor jullie toch ook sterkte want zoiets gaat denk ik inderdaad niet in de kouwe kleren zitten. :(

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Tjonge jonge een moeilijk besluit, maar wat blij dat hij een goed plekje kan krijgen. Toch nog een beetje dicht bij huis.
    Ik snap wel dat dit niet in je kouwe kleren gaat zitten als je zo gehecht bent aan dit prachtige dier.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. pfffff voel m tot in het diepste van alle vezels wat moeilijk maar ook moedig dit loslaten, respect...nu eerst een zakdoekje,,,,
    XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Wat een mooi paard (of pony) Afscheid is ook heel moeilijk maar hij heeft daar een mooi plekkie en iemand die hem liefdevol begeleid, dat zegt toch ook wel iets. Fijn dat jullie hem nog mogen bezoeken. Het valt niet mee :-(

    Sterkte,

    Lieve groet,dinah

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een heerlijke stukken schrijf je, vol emotie, ik leef met je mee, en met je meisje, want het blijft jouw meisje, nog zo'n emotie, loslaten en meekijken vanaf de zijlijn, ik vin het een moeilijke maar het lukt me steeds beter, gaat goedkomen met je /jullie paard!!!
    Liefs
    Tineke

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Tjeetje meis weer zo een indrukwekkend blog. Eentje die ik, Moos, toch weer met een brok in de keel en ietwat natte ogen zit te lezen.

    Valt niet mee afscheid te nemen van zo een prachtbeest.
    Hoe je het went of keert het gaat toch bij de familie horen!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Nou Saskia, ik heb niet vaak emoties bij het lezen van verhalen, maar jij weet
    het steeds weer voor elkaar te krijgen, ik zit hier met tranen in mijn ogen je
    blog te lezen, wat een verhaal, ik snap dat je hele dubbele gevoelens had, maar
    gelukkig is Arlando op een hele liefdevolle plek terecht gekomen.
    Veel sterkte met al je emoties de laatste tijden, geef het allemaal maar een
    plekje. Ik ben ook een dierenliefhebster nummer 1 en daarom raken de dieren
    verhalen mij ook altijd zo veel...

    Lieve groetjes Erica xox ¤
    heidebloempjuh.blogspot.nl

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat een mooie pony!
    Mijn dochter zit sinds een half jaar op rijles en is inmiddels helemaal gegrepen door het paardenvirus. Helaas heeft ze zelf geen paard of pony maar zij vindt het al moeilijk om elke week weer afscheid te nemen van de manegepony's. Ik kan me jullie gevoelens heel goed voorstellen, wat een verdriet om afscheid te moeten nemen van je lieveling.
    Sterkte voor je dochter..

    BeantwoordenVerwijderen
  21. pfff zit met tranen in de ogen
    kan me hier zo goed in inleven
    sterkte voor inge
    liefs, Ellen

    BeantwoordenVerwijderen