vrijdag 28 juni 2013

TRANEN TRANEN TRANEN

Kennen jullie me nog? Zes lange weken heb ik niets aan al mijn trouwe volgers laten horen. Ik kon me er niet toe zetten.
Maar zo langzamerhand wil ik weer het een en ander van me afschrijven en wat er vandaag is gebeurd moet ik kwijt aan het 'papier'.
In januari had ik een schouderoperatie maar de blijvende pijn in mijn arm kwam niet van de schouderoperatie maar bleek afkomstig uit mijn nek. Na nogal wat scanes, MRI's en röntgenfoto's bleek een nekhernia en een vernauwing dus werd ik twee weken geleden geopereerd op twee nivo's.

Bont en blauw door de operatie
maar o zo heerlijk om de kleine Nina weer te zien.
De operatie heeft me goed gedaan, de pijn in mijn arm is verdwenen maar de enorme spierpijn zorgt ervoor dat ik toch rustig aan moet doen wat me slecht afgaat.

Toen waren er nog kleine tranen doordat ik wist dat het met Arlando, de Haflinger van mijn dochter niet helemaal goed ging. Dat het zo'n wending zou krijgen kon ik alleen maar in een verschrikkelijke nachtmerrie kunnen verzinnen.
Arlando als 3 jarige ruin net een dag bij Inge
Dinsdag hoorde ik het, het voor mij verschrikkelijke nieuws. Mijn man had mijn schoonzoon aan de telefoon gehad en die had goed nieuws en slecht nieuws. Het goede nieuws was dat mijn schoonzoon een nieuwe baan heeft en het slechte nieuws was.............Arlando moet vrijdag inslapen. Ik kon wel gillen maar verstilde, het leek alsof ik zweefde maar zat verkrampt op mijn stoel en toen kwamen de tranen en die vloeien nog steeds.
Ruim 9 jaar geleden kocht mijn toen 19 jarige dochter een driejarige Haflinger. Een geweldig mooi paard, nog zo groen als gras. Met veel liefde en aandacht heeft ze hem omringd, haar verdrietjes gedeeld en al snel waren ze een eenheid. Wat voelde dat prachtig. In de eerste jaren was ook ik steeds in zijn buurt want een paard was ook altijd mijn droom geweest. Arlando hoorde bij ons gezin. Ze beleefden fantastische jaren en het paard ontwikkelde zich tot een vriend van iedereen. Zijn innemende uiterlijk hielp daar erg aan mee.

Inge had al langere tijd het idee dat er iets was waar ze de vinger niet op kon leggen en menig bezoek van de dierenarts gaf steeds een ander beeld. Totdat hij een paar maanden geleden van stal veranderde en deze staleigenaar het paard met een zuiver oog observeerde. Er was iets en dat iets heeft uiteindelijk zo'n vorm aangenomen dat Arlando veel pijn heeft. Artrose.....

Gisteren was het laatste contact met haar grote vriend. Voelde hij het misschien aan
Hij liet het nauwelijk merken maar deze jonge vrouw, een kenner op paardengebied, zag de ernst. Hij werd onderzocht en verschillende artsen  beaamde de nare situatie waarin Arlando verkeerde.  Pijn, veel pijn,
Toch wilde hij nog werken. Zo gauw iemand erop  kroop om licht werk te doen kwamen zijn oortjes omhoog en leek hiervan te gnieten. Maar ook dat ging deze week niet meer.

Een intiem samenzijn, gisterenmiddag was de laatste keer
Toen kwam het bericht dat Arlando ging liggen., zijn benen lieten het afweten zijn pijn nam de overhand. Het staan was voor hem niet meer te doen en dat was het signaal voor mijn dochter om de stap te nemen. Ze moest afscheid nemen van haar grote liefde.
Bij houden van hoort ook afscheid nemen als het niet meer gaat. Vandaag zou de dag zijn. 28 juni 2013.

Vanmorgen kreeg ik een sms waarin stond " Lan is op de eeuwige wei, pijnvrij".
Ik heb gehuild om het verlies, de herinneringen aan dit prachtige paard. Wat zal ik hem missen. Het voelt als verscheurd van binnen maar ook schijnt er een klein zonnestraaltje voor Arlando omdat hij geen pijn meer hoeft te lijden.

Voor de allerlaatste keer nog even op zijn rug,
Arlando zou de volgende ochtend vroeg vertrekken naar de ' eeuwige wei zonder pijn'. 
























E


En ik ben zo trots op mijn lieve dochter.
De beslissing die ze heeft genomen uit liefde was de
moeilijkste die ze ooit moest nemen. Want wat wilde ze hem graag bij zich houden maar dan in volle gezondheid.  Haar vriend mag geen pijn lijden. Wij mogen als mens beslissen dat dieren niet hoeven te lijden en dit heeft ze voor Arlando mogen doen. Maar dat kost tranen, ..............................een zee vol.

Wat ben ik blij dat Lan de laatste maanden op deze stal heeft gestaan. Deze eigenares heeft hem begeleid, geobserveerd, met hem gelachen, hem verzorgd, hem lief gehad en heeft hem uiteindelijk tot het laatste begeleid naar die eeuwige wei. Dit heeft ze voor mijn dochter gedaan en voor het paard waar ze ook zo van is gaan houden. Haar zal ik altijd dankbaar blijven.

28 opmerkingen:

  1. Natuurlijk kennen we je nog,

    en ik leef enorm met je mee want veertien dagen geleden ben ik ook geopereerd aan hernia (rug)
    met mij is het iets beter dan voordien maar toch lijd ik nog pijn (had meer ervan verwacht).

    Laat ik maar aan ons alletwee heel snel beterschap wensen.

    Ik leef ook erg mee met het laten inslapen van Arlando. Zo'n beest dat je zo lang hebt gehad, dat weegt altijd heel erg. Je gaat er heel dapper mee om.

    Veel sterkte in deze vervelende dagen,

    Brigitte

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Brigitte en heel veel sterkte met je rug. Een rug hernia duurt langer in herstel. Ook deze operatie heb ik twee keer ondergaan en is toch pijnlijker. Ik hoop dat je helemaal van je klachten afkomt.

      Verwijderen
  2. Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Och wat een liefde spreekt er uit de foto's. Mooi om te zien. Wat erg dat het beestje zoveel pijn had, je meisje heeft de juiste beslissing genomen. Ooooooh, mijn zusje heeft een paard van 29 !! Jaar, oersterk maar ik moet er niet aan denken dat ze haar ooit moet loslaten. al 20 jaar zulke dikke vriendinnen. en meid wat ben je blauw!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Och wat een liefde spreekt er uit de foto's. Mooi om te zien. Wat erg dat het beestje zoveel pijn had, je meisje heeft de juiste beslissing genomen. Ooooooh, mijn zusje heeft een paard van 29 !! Jaar, oersterk maar ik moet er niet aan denken dat ze haar ooit moet loslaten. al 20 jaar zulke dikke vriendinnen. en meid wat ben je blauw!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zit hier met vochtige ogen... Veel sterkte voor jullie allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tranen rollen op mijn toetsenbord pffffff, sterkte ook voor je dappere en lieve dochter...
    Fijn dat jullie schoonzoon een nieuwe baan heeft en nog fijner om jou weer te lezen, heb je gemist!
    Hoe is het in doggieland???
    XXXX Es

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Oh....wat een verschrikkelijk verhaal.
    Zit hier (ook) met dikke tranen...wat een moeilijke tijd voor jullie!
    Heel veel sterkte!!! XXX Dinaz ♥

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat een intensieve periode. Veel sterkte met het herstel en omgaan met het verlies van een dierbare vriend.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oooow wat een verdriet, lees dit met tranen in mijn ogen. Veel sterkte voor jullie!

    En natuurlijk beterschap en sterkte met je nek. Fijn weer wat van je te lezen. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ook hier de waterlanders..........veel sterkte voor jullie............Fijn weer iets van je te horen, je bent best blauw :( beterschap! X

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ow Saskia, wat een bericht met gemengde gevoelens: enerzijds de opluchting dat de pijn weg is uit je arm, anderzijds het verdriet en de pijn in je hart om Arlando en natuurlijk om je dochter die al helemaal verscheurd is.
    HEel veel sterkte en beterschap. Hopelijk mogen de zonnestraaltjes van Nina en de andere spruitjes snel overheersen en het leven weer tot een feestje maken.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Poeh meis ik zit hier zelf in tranen. Weet ff niks te schrijven.......
    Sterkte.
    En meis wat hebben ze je toegetakkeld lijkt wel of iemand je naar de keel heeft gegrepen. Nu maar hopen dat je weer helemaal hersteld.
    Beterschap.

    Dikke knuffel van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Ik val stil ... wat een verdriet en wat een narigheid. Wens jullie veel sterkte met dit grote verlies! Hoe moeilijk is dit altijd weer keer op keer .... :-(

    Wel blij om te lezen dat jij beter gaat na de operatie ... sowieso blij om je weer te lezen!!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Hoe kunnen we jou nu vergeten gekke meid ?
    Wat fijn om je weer te lezen , ook al is het met zulk treurig nieuws ...
    Het is een zware beslissing geweest , maar wel de juiste , en daar heb ik respect voor .
    Draag hem in je hart , laat de herrinnering nooit vervagen , dan blijft ie altijd bij je ...
    Veel sterkte met dit te grote verlies ..

    En ook veel sterkte met weer op de been komen na je operaties . Zet hem op meid , ik denk aan je xxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Pfff ik kon het ook niet drooghouden bij het lezen van dit berichtje en moest eerst even verder blogberichtjes lezen om weer terug te komen om hier een reactie te kunnen plaatsen en even niet naar je bericht te kijken....bah wat naar zeg.gelukkig heeft je dochter de juiste keuze gemaakt voor hem maar het afscheid en het verdriet worden daar niet makkelijker door...ik wens jullie heel veel sterkte hiermee en voor jou ook heel veel beterschap ik hoop dat de spierpijn gauw af zal nemen!

    lieve groetjes en een fijn weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Jeetje, wat een verhaal. Ik zit hier met stromende tranen.
    En jij hebt zelf ook nogal wat achter de rug zeg. Vandaar dat we je moesten missen al die tijd.
    Fijn dat je er weer bent. Je bent zelfs best goed in Zweeds. ;-)
    Heel veel sterkte voor jullie allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Tjee wat een narigheid,zoveel operatie`s,hopelijk knap je nu snel op,ja van paarden verdriet weet ik alles,ben zelf nog in de rouw omdat ik mijn Cheyenne op 27 maart moest laten in slapen na een samenzijn van 22 jaar,ze werd 35 jaar,sterkte,lieve groet Musje.

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Ik zit hier heel erg mee te huilen ...wat een moeilijke beslissing en wat een leed. Je gaat zoveel van zo'n dier houden. Heel veel sterkte hoor allemaal. En veel beterschap voor jou, hopelijk ben je er nu echt voorgoed vanaf. Liefs! x

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Wat een naar en verdrietig nieuws van dit prachtige paardje.
    Blijdschap (voor je zoon) en verdriet (om het verlies) liggen zo heel dicht bij elkaar.
    Wens je heel veel sterkte en een voorspoedig herstel!
    Fijn weekend! Groetjezz lfs mij

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Wat ligt verdriet en vreugde toch dicht naast elkaar.
    Veel sterkte met je herstel!
    groet,
    Letty/Elle-Bee

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Wat fijn dat de operatie nu al een goed resultaat heeft. Maar deze blogpost wordt natuurlijk wel overschaduwd door het verhaal van Arlando... Wat vreselijk voor jullie en wat goed en moedig dat toch de beslissing is genomen om hem uit zijn lijden te verlossen. Ik wil jou en je dochter heel veel sterkte wensen! Ook al weet ik dat hij sinds een poosje een nieuw baasje had, het blijft toch vreselijk als zoiets gebeurd. Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  22. Fijn je weer te lezen en dat ze er achter zijn gekomen waar de pijn in je arm vandaan kwam, hopelijk nu écht herstellen! ...maar jeetje wat een triest verhaal Saskia, het was al zo moeilijk toen Arlando weg ging en jullie afscheid moesten nemen en nu hebben jullie weer afscheid moeten nemen...dit keer voorgoed, het is een troost dat hij geen pijn meer heeft, maar kan me jullie verdriet zo goed indenken! Veel sterkte voor jullie allemaal en een extra dikke knuf voor Inge!! xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Ach wat sneu van Orlando. En hopelijk herstel jij snel! Sterkte voor jou en de rest van de familie.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat een heftige tijd. Heel veel sterkte (en beterschap) voor jou en voor de rest van je familie.

    Lieve groet,
    Rosalie

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Dank jullie wel allemaal. Wat doen deze lieve opmerkingen mij allemaal goed. Fijn dat jullie een berichtje achterlaten. het geeft me zo het gevoel dat ik het iet alleen hoef te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Wat een hectische tijd heb jij achter de rug zeg... Heel veel sterkte met je herstel, ik hoop dat je nu echt van de pijn af komt! En verder veel sterkte met het verlies van Arlando!

    BeantwoordenVerwijderen
  27. As reported by Stanford Medical, It's really the SINGLE reason women in this country get to live 10 years more and weigh 42 lbs less than us.

    (And by the way, it has NOTHING to do with genetics or some secret exercise and EVERYTHING related to "HOW" they are eating.)

    BTW, I said "HOW", not "WHAT"...

    Tap on this link to find out if this brief test can help you find out your real weight loss possibilities

    BeantwoordenVerwijderen